Het lichaam vertelt je continu wat de stand van zaken in jouw wereld is. (Zie ook begrippenlijst: Jouw/mijn illusie)
Het is zeer intelligent en weet precies hoe het werkt.
Voordat jij iets door hebt reageert het al.
Je volgt het hoogstens.
Hoe?
Door met je gedachten voortdurend te bestempelen wat er gebeurt, of anders gezegd continu commentaar te geven: wat je lichaam ‘voelt’, wat je lichaam doet of niet en waarom.
En ondertussen doe je gewoon. Er is geen ontkomen aan. Je gaat slapen, wordt wakker, eet, gaat naar je werk, vrijt met je partner, drinkt een wijntje, gaat naar de sauna.
Gaat allemaal vanzelf.
Je hoofd, je ‘denken’ probeert er grip op te krijgen. Probeert alles te bestempelen. Je denken geeft als het ware commentaar op je leven.
Als een commentator bij een voetbalwedstrijd. De wedstrijd ‘gebeurt’ ook wel als dat commentaar er niet is.
En ook ‘leven’ gebeurt wel zonder dat commentaar.
Daar hoef je niets voor te doen.
Datzelfde geldt voor wat ‘anderen’ doen: zij doen wat ze doen, niets aan te doen. En jij geeft continu commentaar met gedachten over wat zij al dan niet doen.
Je bestempelt alles wat er in jouw illusie gebeurt. Mag natuurlijk, maar het is onnodig. Kijk vooral eens naar al die momenten dat je er ‘last’ van hebt.
Zie ook de tweet: “Het bestempelen van je doen of laten als ‘moeten’ of ‘is nodig’ is helemaal niet relevant maar onnodige ballast. ‘Doen zonder te doen.’ #zen”
“Een bloem is nog steeds een bloem ook als je haar niet als bloem bestempelt.”
