Vandaag bezocht iemand de site van Onbestempeld via de google zoekopdracht: ” zeer intelligent maar weg kwijt, hoe leer ik te leven in nondualiteit”
Ik ben erg dankbaar hiervoor. Waarom? Omdat het wijst naar twee wijsheden
1. “…maar weg kwijt…”
Uiteraard is de ‘weg kwijt zijn’ geen slecht idee (zie het artikel daarover). Je zou ook kunnen zeggen dat de weg terug willen vinden misschien wel het probleem is. Niemand is ooit de weg kwijt! Dat is slechts een beeld dat je projecteert op de buitenwereld: de normen en waarden van anderen die je doen geloven dat jij de weg kwijt bent.
2. “…leven in nondualiteit”
Het is niet mogelijk te leven in non-dualiteit.
Nogmaals: het is niet mogelijk te leven in non-dualiteit.
Dualiteit is hetgeen je hebt gecreëerd om te ervaren, om te leven. In het non-duale is het niet mogelijk te ervaren immers er is slechts Een Ding, en dat kan zichzelf niet ‘kennen’ zonder er een of meerdere andere dingen tegenover te zetten.
Datgene wat het duaal maakt is het idee en de ondervinding dat er andere dingen buiten jou zijn. En zoals je duidelijk kunt waarnemen zijn er ontelbare dingen buiten jou. Dat is de prachtige schepping van de ervaring. Zonder dat, zonder de waarneming van iets buiten jou, is er geen ervaring mogelijk!
Tegelijk is het non-duale ‘waar’: “Leven in non-dualiteit” betekent dat je bewust bent van non-dualiteit: dat er niets is buiten jou. En dat je met dat in het achterhoofd je zelf ten volle de ervaring gunt, die volgt uit het unieke (en enige!) wezen dat jij bent. Zonder angst, zonder enig voorbehoud ten aanzien van wat je ‘denkt’ dat er buiten jou is!
Leven in non-dualiteit zorgt er voor dat je gaat zien dat alles, maar dan ook alles wat je schijnbaar buiten jou waarneemt, JOU volgt en niet tegen jou werkt. En dat zie je pas als je er op gaat letten, alert bent, stil bent, verstild bent. Dat zie je pas als je je (intelligente) waarnemingsvermogen gaat inzetten waarvoor het is bedoeld: ZIEN dat alles JOU volgt. En niet andersom.
Dat wordt bedoeld met het begrip ‘illusie’. Dat wat je waarneemt wordt instantaan door jou gecreëerd: als een schildering die tegelijk geschilderd EN beleefd wordt. Als een film waarin jij de regisseur EN de acteur bent.
Elke andere ‘waarheid’ die je hebt aangeleerd over ‘hoe het leven werkt’ kun je zo overboord gooien. Het werkt volstrekt anders dan je ooit hebt gedacht. Tenminste, dat is een goed uitgangspunt om de vragen: “Wie/Wat ben ik?” te gaan onderzoeken.
Misschien is het inderdaad tijd om daar nu werkelijk aan te beginnen?
Hoe?
Door de diepe wijsheid die al lang, heel lang geleden in je is geplant eindelijk te gaan aanvaarden als jouw waarheid, als je eigen wijsheid.
Door dat gevoel van waarheid niet meer opzij te zetten ten faveure van…vermeende tegenwerkingen van wat jij (nog) beschouwt als zijnde buiten jou.
En dat vraagt een volstrekte breuk met wie jij denkt dat je bent en met wat jij vermoedt dat anderen van je denken.
Wat is nu leven voor jou?
Wat is vrijheid voor jou?
