Een “verlichte” workshop
We zijn met zijn tienen te gast in het heerlijke huis van Mimi en Ben. Een paar kilometer buiten Altea, een plaatsje aan de Spaanse Middellandse zeekust.
Het gezelschap is gemêleerd. De jongste is een vrouw van 26 en de oudste is een man van 81. Vier mannen, zes vrouwen.
Vanaf het grote terras kunnen we in de verte de zon in de zee zien schitteren. Het is midden november maar hier schijnt nog bijna elke dag de zon en de temperaturen zijn voor ons Nederlanders zomers te noemen. ‘S morgens in de ochtendzon wordt er op het terras ontbeten.
In de loop van de ochtend komt iedereen en er ontstaan inspirerende gesprekken.
Johan geeft inleidingen over de Dialoog met Jezelf, de vragen: Wie/ Wat ben ik? En over de begrippen Nu, Ego en Illusie. Waarmee we ‘s avonds aan de slag kunnen. We kennen de teksten wel. We hebben ze op zijn website gelezen. En toch vallen ze meer op hun plaats door ze nu nog eens lezen.
Elke avond zaten we tot diep in de nacht rondom de open houtkachel op het terras, met boven ons de schitterende sterrenhemel. Daar ontsponnen zich de diepste gesprekken, daar werden vragen beantwoord of niet…
Johan geeft een zeer duidelijk voorbeeld. Hij leeft zijn waarheid en doet daar geen enkele concessie aan. Hij leeft in het NU. Dan is er geen toekomst, er is alleen maar NU. En daarin volgt hij de stroom van het leven. We zien de consequenties, daarom is er geen programma of structuur. En het werkt perfect.
Iedereen krijgt waar hij/zij voor gekomen is. Een ervaring die je kijk op het leven voorgoed kan veranderen. Johan leert een ieder van ons de magie van het leven te doorzien en er vertrouwen in te hebben. Hier op terugkijkend kun je zeggen dat ieder zijn eigen workshop gehad heeft. Er was geen sprake van een grote, centraal geleide workshop, er was niet zoiets als ‘de Waarheid’. Er waren eigenlijk tien kleine workshops toegespitst op ons individuele proces.
Van Guido:
“Nieuwsgierig ben ik afgereisd naar het zonnig Altea. Ik heb geen idee wat me te wachten staat. Ondanks dat ik de teksten op Johan zijn website al een paar keer gelezen heb, snap ik er nog niet zoveel van.
Het gaat over verlichting en het Pad naar verlichting. Klinkt heel spiritueel maar om daar nu een hele week over te praten?
Tot mijn niet geringe verbazing is er geen programma en geen structuur. Voor mij is dat behoorlijk confronterend. Ik kan helemaal in paniek raken als ik de controle verlies. Dat kan nooit goed gaan, is mijn overtuiging. Tot mijn grote verbazing verloopt het allemaal heel soepel.
Ik ken Johan al enige tijd. Wat mij het meest in hem aanspreekt is dat hij ook daadwerkelijk leeft wat hij uitdraagt. Hij leeft voor de volle 100 % zijn waarheid. Hij kent geen angst meer, leeft in het moment en in het volste vertrouwen.
‘Leven in vertrouwen’ is voor mij een grote uitdaging.
Ik ga het aan in een wandeling. In een vreemde omgeving heb ik altijd allerlei technische snufjes bij me want ik ben als de dood dat ik verdwaal en mij de meest verschrikkelijke dingen zullen overkomen. Ik ga op stap met alleen een flesje water en een appel en laat zelfs mijn telefoon en horloge thuis.
Ik verdwaal algauw in de uitgestrekte sinaasappelboomgaarden. Even vlamt de paniek op. Ik spreek mezelf toe: Heb vertrouwen, het komt allemaal goed. Keer op keer loopt het fout als ik mijn gevoel niet volg omdat mijn verstand het beter denkt te weten. Ik lach om mezelf. Wat een bijzondere wandeling.
Aan het eind van de dag lijkt het helemaal mis te lopen. Ik heb geen idee waar ik ben en heb flink pijn in mijn heupen, zover loop ik normaal niet meer. Ik loop langs een eindeloze lange hoge muur, er is geen sterveling te zien. Het wordt al donker. Ik zie me al ergens in een portiekje de nacht doorbrengen.
Ik steek mijn handen in de lucht en roep:’Help mij.’
Nog geen minuut later komt er een man door een poort in de muur. Ik spreek hem aan. Hij spreekt alleen maar Spaans en ik totaal niet. Gelukkig ken ik de naam van de straat waar ik heen wil.
Hij laat mij op zijn smartphone de route zien. Zo, dat is nog een heel eind. De moed zakt me in de schoenen. Maar goed, nu weet ik tenminste hoe ik moet lopen. Ik wil de man bedanken maar hij wijst op zijn auto. Hij brengt me naar huis!
Wil ik het nog duidelijker hebben? Zo werkt het dus.‘Er is slechts het Ene Ding en de rest is een illusie,’ zegt Johan. ‘Je creëert je eigen illusie, daarin kun je de antwoorden op al je vragen vinden, als je het maar durft te zien.’
Ik ga met een vraag op stap waarom ik een weerzin heb tegen dikke mensen en kijk om me heen of ik in mijn illusie het antwoord kan vinden.
Johan kwam er mee. ‘Realiseer je je dat je het afgelopen uur wel twintig keer dik-wijls heb gezegd?Nee, dat had ik niet.
‘Waarom wordt je Dik genoemd terwijl dat je naam niet is?’
Geen idee.
‘Ik voel ook weerstand naar mij?’ zegt hij.
Dat is waar. Johan heeft een flinke buik. Dat vind ik niet fijn.
‘Waar komt je weerstand tegen dikke mensen vandaan?’
‘Oh, dat weet ik wel, van mijn moeder.’
‘Ga het eens onderzoeken?’ stelt Johan voor.
En dus ga ik op pad. Ik loop eerst tussen een enorme hoop rommel door, dat mag ik achter me laten. Dat voelt als een hele opluchting. Ik ga een brug over naar de andere kant. . . . Huh, de andere kant?
Ik volg een weg die uiteindelijk doodloopt.
Oh nee, volg ik nu een doodlopende weg. . . .? Ben ik helemaal naar Spanje gekomen om te ontdekken dat het een doodlopende weg is? Moedeloos ga ik op een steen zitten. Dit kan toch niet waar zijn.
Dan zie ik dat de weg afgesloten wordt door een poort. De weg is niet doodlopend, ik sta voor een poort. Ik rammel aan de poort, maar hij is (nog) gesloten voor mij.
De nacht daarop in een droom gaat de poort voor mij open. In die droom ben ik mijn moeder.
De droom laat mij de andere kant zien, de kant van de dikke vrouw, mijn moeder. Daar is schaamte, diepe schaamte, pijn, maar ook liefde.
Door de intense contacten met de andere deelnemers ben ik door nog een aantal poorten gegaan.Ik moet weer terug naar mijn “normale leven” in Nederland.
In de laatste nacht droom ik dat ik eindexamen moet doen. Ik ben de beste van de klas. Toch zak ik. Woest ben ik. Alle vragen heb ik goed, behalve de vragen over het “normale leven”, die heb ik domweg overgeslagen.
Dat hoort er dus blijkbaar ook bij.Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Dank Johan voor het wijzen van de weg.”
Schrijf je in voor de maillijst en krijg maar liefst twee
gratis twee e-boeken!
Ontvang regelmatig artikelen over Spiritualiteit & Zelfonderzoek via de maillijst van Onbestempeld. Je schrijft je hiermee in voor de maillijst, niet voor de cursus.
Je inschrijving verplicht je verder dus tot niets.
