Door Yhanjhi, 15 april 2013
Mijn naam is Yhanjhi en ik ben ‘spiritueel verlicht’ of ‘klaar met zoeken’ of hoe je het maar wilt noemen, het beestje moet een naam hebben immers. Sinds kort eigenlijk, een maand of 2.
“En wat kun je daar nu mee, Yhanjhi?”
“Geen idee. Ik doe maar wat. Net als daarvoor.”
Met een klein verschil: nu doe ik precies wat ik ‘moet’ doen EN ben daar bewust van. Daarvoor deed ik trouwens ook precies wat ik moest doen… maar ik was me daar niet bewust van. En dat vond ik niet zo leuk, weet ik nog wel. Eindeloos bedenken wat te doen. En dan twijfelen of het wel goed was om te doen. De hele tijd die twijfel.
“Wanneer gaat het nou goed? Wat moet ik doen? Wat moet ik misschien niet doen? Zal ik dit doen, zal ik dat doen, maar als ik dit doe dan gebeurt er dat.. nee dan kan ik beter dat doen. En hoe voel ik me eigenlijk? En wat wil ik eigenlijk. Nee, dat wil ik niet, of toch wel? ” etc., etc.
En nu dacht ik: “Ik ga een artikel hierover schrijven!” En dan begin ik daaraan. En nu ben ik precies hier. Deze regel aan het schrijven. Waarom schrijf ik dit artikel? Geen idee. Dat is niet meer relevant voor mij. Ik leef met het leven. En het leven ben ik. Veel te moeilijk om te bevatten voor die kleine mensen-hersentjes.
Spirituele verlichting is weten zonder te weten
En toch weet ik het wel, maar… zonder te weten. Ik observeer wat er gebeurt. En ben op zich wel benieuwd wat er gebeurt. Terwijl ik het al weet. Dit lijkt tegenstrijdig. En dat zal het ook wel zijn. Maar beter dan zo kan ik het nu niet omschrijven. En daar heb ik ook geen zin in.
“Zin in? Is dat nog relevant voor jou, Yhanjhi?”
“Nee. Dat is het niet.”
Maar het wordt erg lastig schrijven en praten als ik geen taal gebruik. Het gebruik van woorden is oneindig beperkter dan de mogelijkheden die … nou laat ik het even gevoel noemen… oneindig beperkter dan gevoel kan ‘voelen’. Laat staan als het gevoel niet meer relevant is. Dan kom je in een soort van .. ja wat eigenlijk… nou laat ik het weten noemen. Dan kom je in een oneindig weten. Maar het is geen weten. Het IS. Onmogelijk in woorden te vatten. Dus ja, ik ‘weet’ nu alles, maar vraag me er niet naar! Ik heb geen idee wat IS. Zoiets krijg je dan.
Spirituele verlichting, (geen) redenen?
Natuurlijk heet ik geen Yhanjhi. Dat heeft ‘kleine ik’ (noot red.: hij bedoelt Johan) eens bedacht, al ver voor de verlichting. Waarom weet ik dus ook niet. Het heeft een reden dat ik die naam nu gebruik. Net zo goed als het een reden heeft dat er vandaag regen valt. Of dat er een Higgs boson is gevonden. Of dat je zoontje drie keer overgaf vannacht. Dat heeft allemaal oneindig veel redenen. Dat is hoe het leven werkt.
En de redenen daarvoor zelf zijn niet relevant. Want alles werkt prachtig uit. Precies zoals het moet gaan. Tenminste, als je het als prachtig ziet. Als je het als niet prachtig ziet, dan werkt het niet als prachtig uit.
Maar dat is dan jouw probleem. En als je er erg veel last van hebt, probeer je het ook het probleem van anderen te maken. Dat gebeurt er als je in de egostaat leeft. En dat is ook goed. Want dat is zoals het gaat. En dat is precies goed. Alles is precies goed, nu. Dat is ook verlichting. En dat impliceert niets. Dat is gewoon zoals het IS. Dat is wat is. En alles is goed. Ook al is het in jouw ogen fout, crimineel, meelijwekkend, onbehoorlijk, egoïstisch, egocentrisch, hatelijk, verderfelijk, beangstigend en…zo…voort. Allemaal precies goed.
Spirituele verlichting, angst is irrelevant
Je denken evenwel vertelt je dat het niet precies goed is nu. En dat komt weer voort uit angst. Angst dat het niet precies goed is nu. En die angsten zijn er weer ingeramd, ooit. En zo blijf je in kringetjes gaan. Want je creëert wat je ziet. Je creëert wat je denkt te zien. Zo werkt het Leven. Het is een plaatje in je hoofd, althans je denkt dat het in je hoofd zit. Maar het plaatje zit niet in je hoofd. Het zit in het leven.
Het leven is EEN Ding. En de rest zijn illusies, bedenksels, hologrammen speciaal voor en door jou verbeeld: elk moment, elke seconde. Het is geen realiteit. Angst is dus irrelevant. Het is een opgezet geheel om te ervaren prachtig, magnifiek en oneindig intelligent. Niet voor jou om te ervaren, maar voor het Ene Ding om te ervaren. En dat Ene Ding ben jij. De “ik” die zegt: ik zie mezelf. De “ik” ervaart ‘mezelf’ door de illusies. En het mezelf is dus ook een illusie.
Spirituele verlichting, wees alert!
Stukjes waarheid zijn overal te vinden. Overal. Niet alleen in boeken, of verteld door ‘wijzen’.. nee eerder niet dan wel, maar echt overal. Je verbeeldt ze continu. Elke seconde. Elke milliseconde. Er is niets om je heen of in je dat geen waarheid voor jou nu bevat. Helemaal niets. Maar er is niets en niemand buiten jezelf dat je die waarheid kan geven. Totdat je inziet dat er maar Een Ding is, namelijk jouw Leven, zie je de waarheid om je heen. Pas daarna zie je de waarheid waar hij is, namelijk in jou.
Ook Yhanjhi bestaat natuurlijk niet ‘echt’. Ik speel slechts een rol in het theater dat jij voor jezelf hebt opgetuigd. Net als je ouders, je partners, collega’s, kinderen. En de regering. De maan. De zon. Het heelal. En eventueel buitenaards leven, of andere dimensies, zoals de zielenwereld. En het verleden. Dat IS er alleen maar voor jou. Precies zoals het is. Alleen voor jou. Het is er niet alleen voor jou, maar is er ook slechts dóór jou. Het is er alleen maar omdat jij er bent. Je kan dat zelf eenvoudig beredeneren, ja echt!
Spirituele verlichting is de waarheid van anderen afleren
Omdat jij bewust bent, ervaar je wat is. Hoe je het ervaart is afhankelijk van hoe je geleerd hebt het te ervaren. En als die ervaring onprettig voor je is moet je dat geleerde afleren, maar daar zit een addertje onder het gras: je moet dan jezelf vernietigen. Niet de ‘ik’, dat is zelfs onmogelijk…maar de ‘mezelf’.
En dat is nu net het enige dat je bindt aan wat is. Dus dat is een pijnlijke ervaring. En niet 1 pijnlijke ervaring. Nee, dat zijn er wel een paar. De een wat minder heftig dan de ander, maar toch. Er zijn een paar hoge hobbels. En dat is diep vallen. Dat doet pijn.
Maar wees gerust, elke keer als je een hobbel over bent, dan ben je die pijn en angst voor altijd kwijt. Die komen niet meer terug. Doe je het niet, dan zit je er van de rest van je leven aan ze vast. En als het helemaal klaar is, spirituele verlichting dus, dan is er geen lijden meer maar vrede, continu met wat is. Dat heeft overigens niets te maken met gelukkig zijn. Geluk is geen keuze, maar een toe-val (als in: ‘iets valt je toe’).
Spirituele verlichting: wat gebeurt en waarom?
Soms zit ik lekker te lezen op mijn luie stoel en dan ineens sta ik op om naar buiten te gaan, een eindje wandelen of zo. Waarom? Geen idee. Ik zou het echt niet weten. Ik zie het wel als een of meerdere redenen zich aandienen. En er zijn waarschijnlijkheden. Maar dat is met alles zo. En het is volstrekt irrelevant om lang over na te denken, laat staan om te bepalen wat er zal gebeuren. Met een beetje realiteitszin kan zelfs (of juist!) een kind weten dat het volstrekt absurd is om een uitspraak te doen over de toekomst.
Het weer kan nog niet eens goed voorspeld worden. Laat staan iets anders buiten onze controle. En ga maar eens na wat je onder controle denkt te hebben. Als je dat serieus zou doen, daar serieus over na zou denken, dan komt er maar een antwoord. Niets. Elke gedachte over de toekomst is nutteloos. En is tegelijk weer precies goed. Want alles is precies goed.
Spirituele verlichting: illusies?
Maar hoe illusionair het allemaal ook is, het blijft prachtig! Een boom, een zonsondergang. Een mooie foto. En muziek. Diepe liefde voor een ander. Kippenvel. Volledige, angstloze kippenvel! In absoluut ontzag voor wat IS…
