Omdat ik twijfel aan mijn bestaan weet ik dat ik besta. Anders zou ik er niet aan kunnen twijfelen immers. Dat is de overweging die Descartes als ‘bewijs’ aanvoerde voor zijn bestaan. Later omgezet in: “Ik denk dus ik besta”. Wat is het ‘verlichte’ perspectief op bestaan?
Ik stel wel eens de vraag: “Als jij er niet zou zijn, zou dit alles dan bestaan?”
Uiteindelijk kom je met die vraag bij een hele vreemde uitkomst. Een uitkomst die wijst naar wat we onder ‘Verlichting’ kunnen verstaan. Een uitkomst die voor iemand die rustig zijn leventje leidt en ‘denkt’ dat er waarheid zit in de ‘bewegingen van de egostaat’ leidt tot een ONMOGELIJKE visie op leven/bestaan.
Ik denk dat ik ben = bestaan = leven = ….?
Vanuit menselijk perspectief kunnen we stellen dat ‘Bestaan’ = ‘Leven’. En dat is…, ja wat eigenlijk? Wat heeft het voor zin om hier te zijn, te bestaan, te leven? Wat blijft er over als je in de staat van ‘verlichting’ bent, wat gebeurt er in de ‘niet-verlichte’ staat daarvoor? Het enige dat er gebeurt, de enige ‘noemer’ waaronder we kunnen bevatten wat je waarneemt, voelt, ziet, denkt, hoort, proeft is… en nu komt ie: ervaren. Ervaren is het ENIGE dat ‘bestaat’! Dat is voor beide ‘staten’ hetzelfde.
Als jij er niet zou zijn zou dit alles niet ervaren kunnen worden. Je zou ‘bestaan’ of leven niet eens kunnen kennen zonder… ervaren. En de consequenties daarvan zijn enorm. Kort samengevat: jouw ervaring is de enige ervaring die ‘bestaat’.
Het simpelste dat bestaat is het moeilijkst om te zien
Het is zo simpel, zo eenvoudig, zo voor de hand liggend, en toch ‘gelooft’ nagenoeg niemand die simpele uitkomst. Dat is op zijn zachtst gezegd toch raar? Waarom is dat zo opgetuigd: dat wat kennelijk het moeilijkste is om te zien, waar nagenoeg niemand bij stil staat, het simpelste is om te beredeneren? Sterker nog: dat het simpelste om te beredeneren zelfs als niet-waar, danwel onmogelijk wordt beschouwd? Waarom is dat zo?
Dat is ook weer heel simpel: als je het namelijk uiteindelijk gaat zien, dan zie je ook ‘waar je geweest bent’: hoe naïef je was, hoeveel lijden je jezelf (en anderen) onnodig hebt aangedaan. Simpelweg doordat je de ervaring van ‘anderen’ echt/waar maakte. En die dualiteit, dat verschil tussen de niet-verlichte en verlichte staat, maakt de verlichte staat zo ongelofelijk fantastisch: dat jij iets ziet, hebt ondervonden, iets kunt ervaren dat nagenoeg niemand ervaart. En daarbij is het ook nog eens het allersimpelste, het meest eenvoudige dat er is om te zien. Dat idee maakt het ‘heel groot’. Dat idee maakt het wellicht zo aantrekkelijk voor al die miljoenen ‘zoekers’: omdat het zo moeilijk is?
Ik denk dus ik ben…wat ik denk dat ik ben. Creatie!
Grappig hè, dat als je het ziet het op zijn zachts gezegd heel eenvoudig blijkt te zijn. Jouw bestaan is het simpelste dat er is: bedoeld om te ervaren. En het werkt fantastisch wat je ‘echt’ maakt IS voor jou ook echt. Dat is dan wat je ervaart… Het is een geniaal opgezette illusie die maakt dat je kunt ervaren wat je ‘wilt’ ervaren!
Ik twijfel (en denk) niet meer dat ik besta, ik besta gewoon en ik ervaar alles wat ik ‘wil’ ervaren. En ook het simpele ‘willen’ is een ervaring die ik heb.
Als ik zou denken of zeggen: ‘Ik wil …iets,’ dan is dat mijn ervaring op dat moment. Terwijl ik ondertussen deze zinnen typ.
Waarom typ ik deze zinnen? Omdat ik dat doe. Is wat ik doe hetgeen dat ik wil? Ja, bij mij is dat samengevallen toen ik ten diepste besefte waarom ik hier ben: ervaren. Daar is geen denken voor nodig, daar is geen overweging om iets wel of niet te doen voor nodig, daar is geen ‘ervaring van een keuze maken’ voor nodig, hoewel ik die ervaring kan hebben (zie ook het artikel: Vrije wil, een illusie?). Het is de enige weg die open ligt, en de enige weg die ooit open lag. Maar dat besefte ik pas zo’n drie jaar geleden toen ik bewust werd.
Waar werd ik bewust van? Dat ik een dromer ben die zijn ervaring droomt. En dat er niets is dat kan tegenwerken, omdat die hele droom is opgetuigd, levensecht is, om precies dat te ervaren wat ik ‘wil’ ervaren. Omdat er alleen maar ervaren is. Of het ego dat nu als moeilijk of makkelijk, of als leuk of niet-leuk, als vervelend of fijn bestempeld, doet totaal niet meer ter zake.
Ik besta!
Ik neem het precies zoals het komt. Liever nog, ik heb helemaal niets te ‘nemen’. Het komt zoals het komt. En wat ‘uit mij komt‘ valt ook daaronder. Dat ‘wat ik ben’ en degene ‘die ik ben’ gaan hand in hand elke ervaring aan die uit het ‘wie en wat ik ben’ komt. En mijn voorheen bestempelend ego is nog zeker wel aanwezig, maar het is doordrenkt met een nieuw bewustzijn: IK BESTA. En meer is er niet, is er nooit geweest en zal er ook nooit zijn!
Welke ervaring wil jij hebben? En welke ervaring die je wilt hebben ga je niet aan? En wat houdt je tegen om dat te ervaren? Geloof je jezelf wel als je denkt dat je dat iets wilt ervaren? Nee, waarschijnlijk niet en de woorden die je tegenhouden om dat te ervaren, de stemmetjes in je hoofd die die ervaringen tegenhouden zijn die van jou? Of zijn die van je opvoeding en de maatschappij, kortom de waarheid van anderen?
En tot slot: onwetendheid is ook een ervaring. Maar jij kiest die ervaring zelf. Tot je daar genoeg van hebt, en dan ga je op zoek naar een andere ervaring. Misschien dat je daarom dit artikel leest?
En als je genoeg hebt van die onwetendheid die leidt tot telkens dezelfde ervaring, volg dan de cursus Spiritualiteit & Zelfonderzoek in de Praktijk om handvatten, middelen en toepasbare aanknopingspunten te krijgen om bewust te worden van het simpelste dat bestaat.
Kijk bij Activiteiten voor meer informatie over de Cursus Spiritualiteit & Zelfonderzoek in de Praktijk.
