Het lastige van zelfonderzoek (en het leven) is dat je niet op voorhand kunt bedenken waar je uitkomt. Eerst wat uitleg over causaliteit voordat ik hierop terug kom.
Oorzaak en Gevolg
De egostaat (alles wat we aanleren) is gericht op de stuurbaarheid van handeling en uitkomst. Dat wordt ook wel causaliteit genoemd: oorzaak en gevolg zijn twee (be-)grijpbare op elkaar aansluitende gebeurtenissen. Zo leren we ons leven sturen en controleren. Ik doe zus dus dan moet zo gebeuren. Gebeurt ‘zo’ vervolgens niet dan is het mislukt: ik heb iets fout gedaan of iemand of iets anders heeft er voor gezorgd dat het fout ging. Gebeurt het wel dan is er voldoening en de arrogantie van het idee van controle. Hieronder valt ook het in lagere spiritualiteit gevonden begrip creatie: wat zich manifesteert (gevolg) is in gang gezet door bewuste creatie (oorzaak). Ik noem dit lagere spiritualiteit omdat er de arrogantie van sturing achter zit. Het beter denken te weten dan het Leven zelf. Zoals onder andere verwoord in het boek The Secret van Rhonda Byrne.
Causaliteit creëert Mislukking
Het bepalen wat goed of fout voor je is en dat ‘goede’ op voorhand als doel stellen voor iets wat tot mislukking is gedoemd is niet alleen arrogant, maar ook erg dom. Wijze mensen zijn dat al tegengekomen, daarvan had je kunnen leren. Maar meer nog had je kunnen weten dat van de 100 dingen die je je voorneemt er zo’n 98 anders lopen dan gepland. Alleen in ogenschijnlijk controleerbare omgevingen zoals bepaalde werksituaties lijkt het soms te lukken. Helaas zijn de oorspronkelijke doelen van alles wat ondernomen wordt vaak snel vervangen door maar 1 doel. Het in stand houden van de (lof over de) onderneming zelf.
Zie je de analogie met het in stand houden van het ego? En daarmee is het dus mislukt: instandhouding geeft per definitie weerstand (anders was in stand houden niet nodig), weerstand leidt tot vechten en vechten leidt tot meer lijden. Samen met al die andere keren dat het toch al mislukte, kan dat slechts op één ding wijzen: causaliteit bestaat niet. Om het nog duidelijker te maken: als causaliteit zou bestaan dan zou alles lukken en zou er geen mislukking bestaan.
Wat dan te doen?
Er zit niets anders op dan je over te geven aan het Leven zelf, zonder een doel (en dus mislukking) te hebben. Als het Leven tegen je zegt op een ochtend: ik wil niet naar dat werk, geef je dan over. Als het Leven tegen je zegt op een middag: ik wil niet naar die afspraak, geef je dan over. Als het Leven tegen je zegt op enig moment: ik weet niet wat ik nog met mijn partner moet, geef je dan over. En als het Leven op een ander moment tegen je zegt: ik stap in de auto en rij weg, geef je dan over.
Hogere of fundamentele spiritualiteit kent de begrippen creatie en manifestatie en dus causaliteit niet. Er is niets wat manifesteert. Er is niets wat creëert. Er is geen doel. Er is alleen ervaren. Het enige dat je niet kunt ontkennen is dat je ervaart. Het enige dat bestaat en altijd zal bestaan is de ervaring. Van het Zelf. Op elke manier denkbaar tot in de eeuwigheid in het nu.
Goed, om terug te komen op “Het lastige van zelfonderzoek (en het leven) is dat je niet op voorhand kunt bedenken waar je uitkomt.” Een goed verstaander snapt het nu wel denk ik: geef je over aan de dood EN de gladiolen. Geef je over aan het Leven.
Schrijf je in voor de maillijst en krijg maar liefst twee
gratis twee e-boeken!
Ontvang regelmatig artikelen over Spiritualiteit & Zelfonderzoek via de maillijst van Onbestempeld. Je schrijft je hiermee in voor de maillijst, niet voor de cursus.
Je inschrijving verplicht je verder dus tot niets.
