Aanvaarden van de uitkomsten van je zelfonderzoek is niet makkelijk. Zo moeilijk zelfs dat het ego soms net zolang door onderzoekt tot er wel aanvaardbare uitkomsten ontstaan. Daarbij bestempelt het de initiële uitkomst(-en) – paradoxaal genoeg – als karakterfout, danwel ego. En daar is een goede reden voor. In dit artikel beschrijf ik een metafoor om dit proces te verduidelijken. De danszaal is namelijk lekker warm en bekend en de Berg is hoog, koud en onbekend. Maar de paar die je zijn voorgegaan en wel over de Berg hebben gekeken weten wat de grootste winst is.
De Metafoor van het Dansen, de Danszaal, de Afgrond, de Deur en de Berg
Je danst in een grote danszaal. Als je blijft staan dan glij je naar een afgrond. Je moet dus blijven dansen. De danszaal is het enige dat je kent, een danszaal met een aflopende vloer naar een afgrond. Het dansen heb je al vroeg aangeleerd dus dat gaat prima. Maar het is ook vermoeiend op den duur. Je begint je af te vragen of er niet een andere manier is om te voorkomen dat je naar de afgrond glijdt.
Je verdiept je in zelfonderzoek en spiritualiteit en ontdekt al snel dat er een deur in de danszaal is. Waar zou die naar leiden? Van alle kanten wordt je door mensen zoals ik gewezen op een andere wereld en hoe die er uitziet. Je hoeft alleen de deur van de danszaal open te doen om te zien waar die wereld is. Dus je doet de deur op een kier en kijkt. Wat zie je? Vlak bij de uitgang van de danszaal staat een enorme Berg. Die begint direct als je de deur opent. Kil, grijs, nat, koud en ontzettend hoog. Je raapt al je moed bij elkaar en begint de helling op te dansen. Je glijdt gelijk terug de danszaal in en daar heb je weer dansend houvast. Je probeert wat anders. Je loopt naar de deur en doet een pas naar buiten de Berg op. Je zet je ene voet voor je andere in een rustige beweging. En je blijft even staan.
Tot je verbazing merk je dat je niet terug glijdt. En nog een keer: je zet je ene voet voor de andere en de andere daarvoor. En je blijft weer staan. Nog glij je niet terug. Het stilstaan is nieuw voor je. Het zorgt ervoor dat je van alles begint te voelen. Je hart bonkt in je keel en de wind raast om je hoofd. Het is kil en guur. Dit heb je nog nooit meegemaakt. Je rilt en ziet de lange weg naar de top. Nog een keer met alle macht: voet voor voet en stilstaan.
Er is niemand om je heen. Geen warmte, geen drukte. Steenkoude storm. Achter je hoor je nog flarden vrolijke muziek. Je kijkt even om. Er staan mensen in de deuropening, maar ze zien je niet. Je schrikt. Je wordt steeds meer bewust van dat gebonk in je borst en je begint ook licht te trillen. Je voelt een diepe emotie opkomen. Je staat daar helemaal alleen. Je weet niet wat je overkomt. Je weet niet hoe je verder moet. Deze Berg is het ergste wat er is, het zal mijn dood worden! Onwillekeurig begin je weer te dansen. Voor je het weet glijd je terug de danszaal in. De top lijkt onbereikbaar ver weg.
Drie Stappen
Waar spiritualiteit je naar wijst is dat je zelf de tools hebt om over die Berg te klimmen. Door de uitkomsten van je zelfonderzoek in gang zetten. Het zelfonderzoek zoals ik dat leer (‘in de praktijk‘) bestaat juist ook uit daadwerkelijke veranderingen in je dagelijks leven. Eerst leer je zelfonderzoek doen, dan leer je de uitkomsten daarvan toe te passen. In 3 stappen:
- Openheid over de uitkomsten naar jezelf,
- Openheid over de uitkomsten naar een ander,
- Besluiten nemen die in lijn zijn met die uitkomsten.
Dit is de enige manier om de Berg te slechten. Niet makkelijk, maar het is te doen.
De Grootste Winst van Zelfonderzoek
Herinner je je de afgrond in de danszaal? Als je de deur uitgaat en de Berg opgaat en niet meer terugkijkt is er geen afgrond meer. Dat is het grootste cadeau dat je jezelf kan geven: dat de afgrond waar je nu al zolang in staart en waarvan je met alle energie probeert weg te dansen er niet meer is.
Wat een rust.
In die rust ga je verder met zelfonderzoek. Je besluit dat wat er ook gebeurt je vanaf nu alle bergen die nog volgen zult nemen. Je weet nu dat je het kunt.
Misschien dat dit je nooit duidelijk gezegd is. Misschien dat je het had kunnen lezen in de ondertoon van spirituele teksten. Maar de grootste winst van zelfonderzoek en het daadwerkelijk nemen van die eerste mega grote hobbel, noem het dus maar gerust een Berg, is dat de afgrond er niet meer is, en niet meer terugkomt.
Het Aanbod op het Gebied van Spiritualiteit en Zelfonderzoek Onderscheiden
Er zijn velen die iets gezien hebben, iets spiritueels, een levensles. Dit brengen ze aan de man. Vaak in de volle overtuiging dat ze het licht hebben gezien en dit kunnen overdragen. Al dan niet bewust wijzen sommigen daarvan je niet op de Berg.
Om te bepalen waar je werkelijk wat aan hebt, heb ik een eenvoudige tip voor je.
Wordt er iets aangeboden dat Heilig is, of iets dat Van of Met Hogere kennis komt, of vanuit Helend Samenzijn, of via Energie uit een of andere bron, is het Bij Jezelf Komen, Iemand met een Hoger of Nonduaal(!) Bewustzijn, die lekker kan Knuffelen, enzovoort, enzovoort? Vraag dan naar de Berg.
Wordt die niet genoemd of is het allemaal simpel te bereiken als je maar zus en zo doet? Dan wordt je geleid om de berg heen. En glijd je al snel weer terug naar de danszaal, als je weer thuis bent.
Even over de Berg kunnen kijken is heerlijk, dat is geen probleem, maar mocht je er ooit wel aan toe zijn dan weet je nu hoe je tot fundamentele ontwikkeling kunt komen.
