Over Creatie en Manifestatie

Dit artikel gaat over het idee van ‘bewuste’ creatie en de eventuele manifestatie daarvan.

Het artikel heeft de vorm van een creatieve schets. Met hopelijk hier en daar wat overwegingen waar je wat aan hebt.

Daar gaan we.

Ik kan me niet herinneren dat ik er om heb gevraagd. Ik heb noch in een veld gestaan met mijn armen wijd in opperste onderdanigheid, noch heb ik briefjes geschreven met wensen.

Of mantra’s gehanteerd.

Niettemin voel ik vrede met wat is. Dat is overigens wat anders dan continue vrede voelen.

Terugkijkend tot ongeveer het moment van de verlichtingservaring zijn er vele zaken geweest die me leuk leken om te doen. Hoewel ik veel in gang zette kon ik daar meestal niet mee doorgaan. Wegens gebrek aan tijd of ruimte of geld.

Inmiddels voel ik me vrij om te doen wat ik wil en heb ik voldoende tijd daarvoor. Maar ik kan me niet herinneren dat ik bewust iets heb gedaan om dat te manifesteren.

Wat is creatie/manifestatie?

Er is een veel beschreven idee, zoals in de ‘worldwide bestselling book’, The Secret, dat je in de wereld dingen kunt creëren die zich vervolgens manifesteren.

Niet door de ‘normale’ handelingen uit te voeren, maar via een shortcut waarvoor je eigenlijk niet veel hoeft te doen.

Stel je wilt een Mariabeeld hebben van gips met mooie kleuren en ook wel minstens 80 cm groot. Je zoekt je te pletter op internet, maar kan het niet vinden of het is voor jou veels te duur. In plaats van dat je gaat leren hoe je dat zelf moet maken, doe je wat anders. Tenminste in de wereld van de creatie/manifestatie.

Je gaat bijvoorbeeld een brief schrijven waarin je aangeeft heel dankbaar te zijn voor het Mariabeeld (ook al heb je het nog niet). Je beschrijft daarin ook precies hoe het er uit ziet.

Je neemt daarbij wat houdingen in overgave aan, zoals de armen wijd gespreid op het strand, met de wind door je haar, waarbij je in nederigheid dat mooie beeld visualiseert.

En verdomd. In plaats van dat je jaren kwijt bent aan een intensief leertraject, waarbij je na 3 jaar met vallen en opstaan eindelijk het beeld maakt, valt al na een week of twee je oog op het beeld van je dromen.

Je was voor je werk in een stad en je nam een verkeerde afslag waarna je op een industrieterrein de weg wilde vragen. Je zag wat mensen en je stopte. Dan zie je dat die mensen in en uit een tweedehandswinkel lopen. En in die winkel vind je het Mariabeeld voor een redelijke prijs.

Van Jim Carrey de komiek/acteur is bekend dat hij ooit een cheque aan hemzelf in zijn portemonnee heeft gestopt. Die cheque was dan dat hij 10 miljoen dollar zou krijgen voor het spelen in een of meer films.

Niet snel daarna kreeg hij inderdaad het aanbod voor die films. En voor dat bedrag.

Er is een schijnbaar verband tussen die cheque in de portemonnee en wat daarop stond (10 miljoen voor het spelen in films) en wat er daarna gebeurde (10 miljoen voor het spelen in films). Er is een correlatie, zo heet dat.

Bewijs voor creatie?

Om te bewijzen dat het werkt heb ik en een paar andere mensen eenzelfde cheque in mijn beurs gedaan. Er is niets gebeurt.

Oh, maar dat is niet eerlijk, jullie zijn geen komiek en/of acteur!

Inderdaad. Dus het is kennelijk persoonsgebonden.

Wil je de werking bewijzen dan zul je statistiek moeten opbouwen over het aantal ‘pogingen’ tot creatie en het aantal daarmee correlerende manifestaties. Vervolgens moet dat niet willekeurig of random te noemen zijn.

Maar stel nu even dat daar wel een significante slagingspercentage uitkomt.

De correlatie wijst dan op een causaal verband. Maar zoals ik eerder schreef bestaat causaliteit niet. Alleen correlatie. Causale verbanden zijn niet meer dan (bruikbare) theorieën.

Terwijl juist causaliteit nodig is voor bewijs. Laten we het dan eens om draaien. Als ik niet iets doe om iets te creëren zal er dan niets manifesteren? Dat lijkt me niet zo moeilijk te weerleggen.

Ik geloof echt niet dat ik bewust de vogelpoep op mijn hoofd creëer. Of de overstroming. Of de pandemie. Of het feit dat er een fabrikant is die iets maakt, wat ik dan kan kopen.

Zo zijn er meer vragen die beantwoord dienen te worden voor het begrip van creatie en manifestatie.

Wat is dan wat creëert?

Is er iets buiten jou dat jouw ervaring creëert?

Is er een verband tussen wat je denkt, doet en wat zich manifesteert?

Vroeger zou je bidden of offeren voor een goede oogst. Behalve door weersomstandigheden, plagen of gebrek aan kennis van de grond, kwam die oogst meestal wel. Hielp dan elke keer het bidden?

Je weet niet van tevoren of je wens uitkomt. Als het zich manifesteert dan is er een duidelijke correlatie met de creatie: Het uitspreken en/of opschrijven en/of een bepaalde houding aannemen ging min of meer over wat zich manifesteert.

Ik gooi een steen tegen een raam en het raam barst. Logisch. Maar nu even wat anders (dit is wat ik bedoel met het schetsmatige karakter van dit artikel): waar kwam die wens om dat te doen vandaan?

Wanneer je iets wilt creëren, waar komt dan die wens zelf vandaan?

Zo kom je al snel uit bij de vraag: waar komen gedachtes vandaan? Met daaronder de oervraag: wat is bewustzijn?

Iedereen heeft wel eens de ervaring dat er een gedachte ‘oppopt’, waarvan je vervolgens denkt: Waarom denk ik daar nu aan?

Dat is misschien wel door te trekken naar elke gedachte die je ooit hebt?

Want hoe logisch het soms ook lijkt, omdat de input die je op dat moment krijgt schijnbaar de gedachte kan veroorzaken, is het misschien belangrijk om eens na te gaan of iemand anders die dezelfde input krijgt ook dezelfde gedachte krijgt?

Bij goede vrienden, partners of tweelingen wil dat nog wel eens gebeuren: twee zielen, één gedachte zeggen we dan. Met de meeste andere mensen zal dat niet zo zijn.

Ik zie een ambulance aankomen en het personeel een huisdeur binnengaan. Ik denk dan waarschijnlijk, oh wat zal daar aan de hand zijn? Een ander denkt: ik moet een steen naar die ambulance gooien.

Waar gedachtes vandaan komen is voor een ander artikel. Dat gaat over de onbestempeld-uitspraak: “Je waarheid is wat komt vóór de gedachte.”

Het idee dat veel mensen bij spiritualiteit hebben is onder andere dat het onverklaarbare zaken betreft.
En de beschreven manifestatie gecorreleerd aan eerdere handelingen en gedachten is niet te verklaren, anders dan door de creatie-handelingen er aan te verbinden.

Het is op zijn minst wat valt onder het woord toeval. Het is een toevallige samenloop van omstandigheden.

Ik zie ook wel hoe je op enig moment dit kunt verwarren met spiritualiteit. Maar dan hebben we het over de recreatieve spiritualiteit en niet over de fundamentele kant.

Die laatste, de fundamentele tak, gaat over transformatief zelfonderzoek. Fundamentele spiritualiteit gaat over het nemen van wezenlijke stappen om te komen tot zelfverwezenlijking.

Oftewel creatie (door zelfonderzoek) dat zich manifesteert in een zelf-verwezenlijkte persoon.

Daar is geen verwarring, dat is hetzelfde ‘ding’ als de ‘wereldlijke’ creaties.

Wat wordt er nu precies gecreëerd?

Je wilt bijvoorbeeld succes creëren. Succes is een begrip dat duidelijk lijkt, maar het helemaal niet is. Wat is succes?

Laten we het weer even van een andere kant bekijken. Waar staat de wens voor succes tegenover? Welke angsten en non-productieve overtuigingen wil je mitigeren door succes te wensen?

Creëer je dan succes an sich, of alleen het idee dat je niet naar je angsten en overtuigingen hoeft te kijken?

Is de wens voor iets materieels niet een vlucht voor wat je werkelijk wilt? Bijvoorbeeld weten wie je bent? Wat leven is?

We pakken het voorbeeld van het Mariabeeld er weer bij.

Twintig jaar na de vondst van het Mariabeeld valt het beeld van de kast waar het op stond. De hond botste per ongeluk tegen de kast om de kinderwagen van de kleindochter te ontwijken.

Het beeld valt in de kinderwagen. In de val stuitert het eerst op de rand waardoor het breekt in twee stukken. Het breukvlak is scherp. Deze scherpe rand raakt de kleindochter in het gezicht. De operaties kunnen niet voorkomen dat ze verminkt haar leven moet leiden.

Vind je dit onwaarschijnlijk? Onwaarschijnlijker dan de creatie en manifestatie van het beeld twintig jaar eerder?

Het dramatische verhaal van het ‘apenhandje’ (externe link naar een Amerikaanse literatuur-site) beschrijft heel mooi dat je niet weet wat de consequenties zijn, of anderszins nooit een complete wens kan doen.

Ook Jim Carrey was nooit ongelukkiger dan na die films, met tien miljoen op zak. Wat hem uiteindelijk naar nondualiteit dreef.

Dat je niet weet waar een wens toe leidt is misschien wel de kern van bewuste creatie. En daarmee is het dus helemaal niet ‘bewust’.

Zolang je nog niet weet wie je bent (door zelfverwezenlijking) weet je niet wat je precies wenst.

Angst als creator?

Als er iets is dat voor die tijd creëert is het wel angst. Het is de sterkste creator. Ja, ik poneer dit gewoon als stelling. Bij gebrek aan bewijs voor creatie/manifestatie in algemene zin baseer ik het maar op mijn eigen ervaring. Het is te complex om ooit te kunnen bewijzen. Net als ‘framing’ bij verslavingen en de ‘saboteur’ in de psychologie.

Dan ook maar gelijk door naar mijn conclusie: alles leidt naar zelfverwezenlijking. Daarvoor is het nodig dat je angsten zich manifesteren. Anders wordt je er niet bewust van, van die angsten.

Dus als je dan toch een shortcut wilt hebben, kies dan direct voor de zelfverwezenlijking.

Laat de hechting achter aan wat (materieel) belangrijk lijkt, maar helemaal niet is.

Niets is belangrijker dan te weten ‘wie je bent’. Niets zal de overgang van overleven in een onvrije wereld naar leven conform je eigen waarheid kunnen overstijgen.

Geen geld ter wereld kan je dat geven: de ervaring van dat wat je werkelijk bent.

Als je denkt dat je weet wie je bent dan zal elke wens, elke creatie je in de manifestatie daarvan erop wijzen of dat ook werkelijk zo is: dat je weet wie je bent.

Ik kan in mijzelf geen wens meer vinden. Wensen die mijn leven zouden ‘redden’ of verbeteren, of… etc.

Is dat dan mijn grootste manifestatie? Is dat wat ik ooit heb gewenst? Dat ik geen wezenlijke wensen meer heb?

Ja, misschien wel. Dan zou dat gebeurd moeten zijn vlak voor de eerder genoemde loutering. Waarbij ik ‘iets sterkers dan mezelf’ om hulp vroeg.

Creatief met creatie

Herinner je dat ik in het begin schreef: “Het artikel heeft de vorm van een creatieve schets”?

De schets hebben we net gehad. Nu komt het creatieve gedeelte.

Zou ik me vrijer voelen als ik tien miljoen euro ‘creëer’? Hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan werkelijk niet verzinnen waar tien miljoen euro mij nu wezenlijk bij zou kunnen helpen.

Misschien honderd miljoen. Maar alles daaronder… mwah.. Ik weet het niet.

Dus bij deze creëer ik dat dan maar. Honderd miljoen euro. Ook al weet ik niet waar ik het voor nodig heb.

Als het maar niet zomaar uit de lucht valt!

Uit een vliegtuig bijvoorbeeld. Een krat met goud ter waarde van honderd miljoen euro. BAM!

Pardoes op mijn huis. Of op mijn kind, partner of op mezelf.

OK, laat maar zitten. Ik wens GEEN honderd miljoen!

Want ik vermaak me prima. En de dood is altijd welkom. Het leven ook trouwens.

Ben jij bijvoorbeeld een roodharig, vrouwelijk, ongeveer 24 tot 28 jarig levendig mens? Dan ben je zeker welkom!

Behalve als je in verwarde toestand mij wilt verwonden. Of op den duur je foute broer ons laat bedreigen voor een relatie.

Wacht? Ehhh… OK, laat maar zitten.

Ik creëer bij deze NIET de komst van ‘een roodharig, vrouwelijk, ongeveer 24 tot 28 jarig levendig mens’!

Enzovoort. Enzovoort.

De fijnste creatie en manifestatie die ik ooit bedacht hebt: zelfverwezenlijking.

Vooraf onmogelijk voor te stellen, maar achteraf onontkoombaar.