Zoals in het artikel “Over Creatie en Manifestatie” aangekondigd, bij deze een artikel over een op het eerste gezicht misschien wat wonderlijke uitspraak van onbestempeld: Je waarheid / (is) Wat komt / Voor de gedachte.
Drie elementen die stuk voor stuk behandeld worden.
Je Waarheid
Hoewel ik het ‘je’ waarheid noem is dat ultimo voor mij niet correct. Op het hoogste niveau is ‘waarheid’ van niemand. Dat is iets wat je meer en meer gaat zien tegen het einde van je pad van zelfonderzoek (hierna: pad). Je ‘ziet’ het volledig na dat pad, na de eenheids- of verlichtingservaring.
Dan blijkt dat er geen persoon is die ‘waarheid’ heeft.
Voor die tijd is het noodzakelijk voor je zelfonderzoek om het wel degelijk als ‘je’ waarheid te zien. De ‘je‘ staat namelijk tegenover (de waarheid) ‘van anderen‘.
Sommigen op weg naar hun pad en zeker de meeste anderen zullen een dergelijke instelling egoïstisch vinden. Heel vreemd want het zijn juist die anderen die willen dat je niet mag afwijken van hun waarheid. Dus wie is er nu egoïstisch? Christenen raken nogal eens in de war als ik uitleg dat hun redder, Jezus, hetzelfde zegt. (zie noot)
Dat gezegd hebbende is alleen al die gedachte: “Maar dan ben ik toch egoïstisch?” precies waar het tot heden fout ging in jou. ‘Niet egoïstisch willen zijn’ valt al gauw onder ‘afhankelijkheid’. Een van de pijlers van de ‘egostaat’, zoals uitgelegd in dit artikel.
Het lijkt misschien allemaal wat zwaar, beladen en negatief. Niet alleen deze inleiding, maar op Onbestempeld als geheel. En ja, een positieve ‘happy hippie’ instelling zou vast beter ‘scoren’.
Maar een dergelijke instelling is niet serieus te nemen. Het is net alsof je tegen een zwakbegaafde zou zeggen: “Maak je niet druk, je kunt gewoon meedoen met het ontwerp van een kwantum computer.”
De positieve happy hippie instelling is net als het nieuws of politiek. Het lijkt zo boeiend en belangrijk, maar het is het niet.
Het komt uit hetzelfde voort: de apenrots. Het psychologische spel met angst dat zorgt dat de meeste mensen tevreden zijn. Omdat ze zich veilig voelen. Wegens door die apenrots gecreëerde angsten, die grotendeels irreëel zijn.
Veilig voelen? Wat is daar nu mis mee?
Niets. En zeker te prefereren boven hoe het een paar honderd jaar terug was. Nu zijn er slechts vier niet al te vriendelijk tegenover elkaar staande stammen, in plaats van om elke hoek een vijand.
Mijn boodschap is niet onvriendelijk, noch vijandig, en in het geheel niet bedoeld om jezelf of andere mensen in gevaar te brengen.
Door de indoctrinatie van angst denk je dat iemand die een andere mening is toegedaan, een bedreiging is. Zelfs (of juist!) als het familie, kind, vriend of partner betreft. Zie ook het artikel Is Spiritualiteit Veilig? en het daarin genoemde systeem van de ‘Heiligheid van de Monogame Relatie tot de Dood Ons Scheidt’ als voorbeeld van het gecreëerde angstdenken en de voortdurende indoctrinatie daarvan. In dat geval ter voorkoming van de vrouwelijke (seksuele) ontwikkeling.
Ontwikkeling is onmogelijk vanuit oude patronen. Je kunt een probleem niet aanpakken vanuit hetzelfde denken dat het probleem creëerde. ‘Je’ waarheid moet anders zijn dan die van anderen.
Dat is (nog steeds) de reden dat er weinig veranderd in de geestelijke ontwikkeling van de mens.
Het lijkt misschien dus zwaar of negatief, maar het lijkt me absoluut noodzakelijk voor de langdurige ontwikkeling en daarmee overleving van de mens als soort. Het industriële tijdperk, en meer nog het digitale tijdperk, biedt de tijd en ruimte om ook geestelijk te ontwikkelen.
Dat kan alleen door de afrekening met oude overtuigingen, met oude normen en waarden, ingesleten in oude patronen, waarvan de meeste op geen enkele manier nog relevant zijn in de meeste huidige maatschappijen.
Het enige dat telt is je zelfverwezenlijking. In de hoogst mogelijke vorm.
Ik zeg niet dat ik de hoogst mogelijke vorm ken. Die waarheid zal nooit van mij zijn.
Wat ik wel weet is waar ik vandaan kom en hoe ik er nu voor sta.
Het voelt als twee keer door een wervelstorm 180 graden te zijn gedraaid. Ik ben dezelfde persoon maar met een andere interne beleving.
De storm van mijn zelfonderzoek heeft voldoende onproductieve overtuigingen weggeblazen, voldoende ‘blokkades om te leven’ opgeheven, om op elk moment te zien wat mijn zelfverwezenlijking is.
Uiteindelijk kwam ik terecht in de richting die ik onbewust al die tijd daarvoor al ging.
Het schrijven van dit soort artikelen en de begeleiding van anderen naar het pad van zelfonderzoek.
Ik ken de stormen die nodig zijn. Ik creëer zo nodig de storm die nodig is. Zelfs als ik niets doe, behalve mijn zelf verwezenlijken.
Ik ben tegelijkertijd de rots die geen krimp geeft. De absolute interne stilte.
En dit alles kan alleen maar uit jouw waarheid voortkomen.
Wat Komt
Waar komt ‘je waarheid’ vandaan?
Die komt uit het leven dat jij bent. Niet uit het leven van een ander. Zou je zeggen.
Toch doen we dat meer dan waar je nu misschien bewust van bent. Je doet misschien wel meer mee aan wat anderen (voor je) bedacht hebben dan je denkt.
Je hoeft niet het leven van of voor een ander te leiden. Hoe makkelijk het soms ook even lijkt, het wordt na een tijdje wereldvreemd voor je.
Je hebt keuzes gemaakt voor jezelf, maar in hoeverre zijn die keuzes voorgekauwd? Wat is wat echt (uit jou) komt?
Voor De Gedachte
(Je waarheid is wat komt) Voor de gedachte.
Is er iets voor de gedachte?
Het riekt een beetje naar een oersoep-saga.
Voor de gedachte? Kan dat?
Ik impliceer wel degelijk dat het zou kunnen, maar het vergt wel een behoorlijke concentratie om dat aan te voelen. Of valt het wel mee?
Dromen zijn het geijkte voorbeeld waarin je geen sturing hebt over wat je ervaart (behoudens lucide dromen).
We zijn nogal geneigd om het idee te hebben dat we onze (kleine) wereld kunnen controleren. Toch worden we regelmatig verrast door onverwachte gebeurtenissen. Dus ja, hoezo sturing dan? Wat besturen we dan?
En dat doen we dan met gedachtes?
Zo lijkt het wel. Komt de gedachte nu voor het idee van sturing of daarna? En wie is er dan bewust van die gedachtes? Wie hoort ze?
Dus dan zeggen we in de fundamentele spiritualiteit: “Iemand hoort de gedachtes en iemand of iets creëert de gedachtes en die kunnen niet dezelfde zijn.”
Wie al wat langer rondloopt in het wereldje van de spiritualiteit is vast wel bekend met het onderzoek dat hersenactiviteit zag die een keuze impliceerde, voordat de persoon bewust van de keuze werd.
De keus voor de rode appel heeft bepaalde hersenscan kenmerken, de keus voor de groene peer andere. Nu bleek in een onderzoekstest dat de keuze al gemaakt werd in de hersenen voor de persoon het uitsprak. De persoon gaf later aan dat hij er ook niet eerder van bewust was.
Zo uit mijn hoofd kwamen de onderzoekers op een tijdsspanne van twee seconden tussen de hersenactiviteit en de bewustwording van de persoon. Oftewel de keuze werd al gemaakt voor de gedachte herkend werd.
Nu klinkt dit misschien wat kort door de bocht en zoveel zegt het onderzoek mijns inziens ook niet. Het bewustwordingsproces is van zo veel dingen afhankelijk, maar vooral van ervaring en intelligentie. Het is waarom we zo lang kind zijn, vergeleken met andere wezens op onze planeet. We hebben al die tijd nodig om het bewustwordingsproces te leren en te versnellen.
Als je ouder wordt dan lijkt de opgebouwde ervaring meer en meer het bewustwordingsproces in te halen. Dat noemen we dan vaak intuïtie of onderbuikgevoel. Overigens wordt dit vaak verward met ‘waarheid’. Ook je onderbuikgevoel is gebaseerd op je ervaringen en de bewustwordingen die je hebt ‘opgeslagen’. Daarmee is het net zo goed afhankelijk van aangeleerde overtuigingen. Tot je gedegen zelfonderzoek hebt gedaan.
Hoe meer je op die intuïtie vertrouwt des te sneller kun je besluiten nemen en handelen. Zolang je jezelf vertrouwt dat je oude aannames en overtuigingen hebt losgelaten.
Ook in de kunsten is het algemeen bekend dat artiesten/kunstenaars zich op het moment van creatie niet altijd bewust zijn waar een creatie over gaat of naar wijst. Persoonlijk heb ik die ervaring ook meer dan eens gehad, zoals het songtekst voorbeeld in dit artikel.
Inmiddels durf ik wel te stellen dat ik zo leef. Het direct volgen wat komt, voor de gedachte. Doen zonder te doen, of juist niets doen. Op zijn minst herken ik de ‘oude’ gedachte patronen mochten ze soms nog opkomen. Een eventuele ‘reden’ of bewustwording volgt dan wel. Of niet. Het is hoogstens een leuk tijdverdrijf om daarover na te denken.
De automatisch piloot van de aangeleerde patronen is vervangen door de automatische piloot van het leven dat ‘ik ben’. Het Ene Ding dus.
Het is net als met het schrijven van dit artikel. De aankondiging (in dit artikel) verbaasde me, en ik had nog geen idee waarover ik het dan wilde hebben of op welke manier ik het dan zou moeten beschrijven. Het typen gaat eigenlijk vanzelf. Het typen loopt wat voor op de bewustwording van wat ik inhoudelijk typ. Ik ben er nu even op aan t letten. Ja, ik ben meer bezig met de spelling, punctuatie en grammatica dan de inhoud. De inhoud valt vanzelf daarbinnen.
Tot slot
Het leven is een vertaling van de ervaring die gewenst is. De wens komt ergens vandaan, maar we weten niet waar vandaan.
Als je een beetje oplet dan zie je dat er om je heen dingen gebeuren die in lijn zijn met wat je ‘moet’ doen. En in lijn zijn met wie je op dit moment bent.
Ik noem dat de ‘pingpong met je illusie.’
En de gedachtes daarover komen achteraf. Ze zijn nodig voor de vertaling van de informatie over de gewenste ervaring, oftewel ze zijn onderdeel van de bewustwording van de ervaring die vanzelf komt. Niet meer en niet minder.
En die vertaling gaat steeds gemakkelijker naarmate je zelfonderzoek vordert. Tot je uiteindelijk volledig de eenheid ervaart. De eenheid van handelen met ‘wat is’, met gedachtes als bijvangst.
Vind je dit interessant en wil je hands on ervaring met deze onderwerpen? Doe dan de Cursus Spiritualiteit & Zelfonderzoek in de Praktijk.
Noot: Namelijk met ‘volg Mij’. Of je de Mij nu als je eigen diepste wezen ziet, of als de persoon christus, maar dan met christusbewustzijn, het komt op hetzelfde neer: je laat alles achter om je eigen/jezus’ weg te volgen, tot de dood en de wederopstanding. Jezus ‘deed niet mee’ met de waarheid van anderen en dat werd zijn dood en wederopstanding. Daar is geen verschil met het pad: de dood van het ego en de wederopstanding van de zelfverwezenlijkende mens .
