Interview II met Johan de Jong

Hoi Johan, persoonlijk vind ik al die begrippen verwarrend: overtuigingen, patronen, aangeleerde normen en waarden. Je gebruikt ze redelijk door elkaar lijkt het wel. Zijn dit allemaal begrippen die wijzen naar hetzelfde?

Ja. Ik weet niet of ik dat er altijd duidelijk bij zet maar het betreft zaken die je onbewust als ‘waarheden’ bestempeld in je persoon. Over hoe het leven werkt en wat jij wel of niet moet doen. Wat je denkt dat je moet doen om te overleven. Tot je zelfonderzoek gaat doen en je steeds meer bewust wordt van de beperkende werking van die overtuigingen.

Het gaat om kleine tot grote overtuigingen. Kleine zijn bijvoorbeeld eetpatronen. Wij kunnen als we net beginnen met zelfonderzoek niet voorstellen dat eetpatronen heel anders kunnen zijn voor andere mensen. Of zoals we honderd jaar geleden aten.

Uiteindelijk kom je uit bij hele grote ‘waarheden’ van de maatschappij en cultuur waarin je bent opgegroeid. Die diep in je zijn ingesleten. Er is bijvoorbeeld al een enorme kentering in het algemeen over de ‘waarheden’ omtrent seksuele geaardheid, de zogenaamde gender-issues.

Maar denk ook aan werk-ethos en hoe relaties er uit moeten zien.

Maar wat op breder niveau plaatsvindt hoeft niet voor jou van belang te zijn.

Als jij bijvoorbeeld geen issue hebt op het vlak van geaardheid, dan heeft het weinig zin je daar druk om te maken.

Doe je dat wel, dan is er toch iets in jouw eigen gevoelsleven dat niet stroomt.

En dat systeem op zich (dat als je je ergens druk om maakt buiten jou, dat dat een afleiding is van wat er in jouw eigen (gevoels-)leven speelt) botst met hele diepe overtuigingen. Projectie komt dan wel heel dicht bij: dat je alleen maar oordelen over jezelf kunt hebben!

Het geheel van de door jou aangeleerde waarheid over jezelf en ‘het leven’, is ook nog eens uitputtend. Daar is geen ruimte voor nieuwe of andere waarheden.

Dit is wat ik bedoel met ‘denken te weten.’ Eén van de grootste valkuilen op het spirituele pad.

In elke eerste gesprek dat ik met iemand heb zijn er meestal twee of drie hele grote ‘waarheden’ voor die persoon waar ik vraagtekens bij zet. Dat ik dat doe, soms ook wel wat direct moet ik toegeven, leidt vaak tot veel weerstand.

Heb je daar voorbeelden van?

Ja, dan moet je denken aan de ‘waarheden’ uit spirituele (deel-)stromingen. Zoals tantra, kundalini energie of het gebruik van middelen zoals ayahuasca. Of de persoon die doodleuk zegt: “Ik weet dat er geen ik is, maar…”

Daarnaast zijn er standaardzaken die altijd min of meer ter sprake komen. Zoals de absolute waarheid die mensen menen te bezitten op medisch gebied. Over roken, ‘gezond’ eten, ziektes, vaccinaties, medicijnen, enzovoort. Ook op dat vlak zijn er grote overtuigingen.

Dat ze denken dat dat een waarheid is: dat je zo lang mogelijk moet leven, of dat ze denken daar controle over te hebben. Alsof er een sturingsmechanisme bestaat dat waarheden van anderen automatisch laat bepalen of ze blijven leven.

Maar denk ook aan de overtuigingen die uit het Patriarchisch Model voortkomen, met name dan de Heiligheid van de Monogame Relatie tot de Dood Ons Scheidt.

Daar heb ik straks ook nog wel vragen over, dat Patriarchisch Model. Maar even terugkomend op het geaardheids probleem. Je zegt dat als je daar iets bij voelt, dat er dan iets niet stroomt? Maar dat hoeft niet te maken te hebben met de geaardheid van de persoon zelf?

Nee, dat hoeft niet.

Ik bedoel dat als je je druk maakt om zaken buiten jou waar je op het eerste gezicht niet echt mee te maken hebt, dat dat wijst op iets in jouw leven dat niet stroomt.

Je kent ze wel toch? De mensen die voor alles en nog wat op de barricades gaan staan, of op zijn minst sterke meningen hebben? Over zaken waar ze zo op het eerste gezicht eigenlijk niets mee te maken hebben?

Jazeker. Dus als voorbeeld maak ik me druk om de vele aandacht voor gender issues. Dat er zoveel aandacht aan wordt besteed en dat welke serie je ook kijkt er tegenwoordig altijd een of twee mensen lesbisch zijn. Waar wijst dat dan op? Is zo iemand dan zelf anders geaard dan hij of zij denkt?

Dat kan, maar het zal in ieder geval gaan over de ontkenning van hoe jij je leven werkelijk wilt inrichten. Oftewel, elk oordeel over een ander is een oordeel over jezelf. En dat je dat dan niet uit, of er anderszins wat mee doet, verberg je door je druk te maken om zaken waar je zelf eigenlijk geen issue hebt. Dat zijn dan zogenaamde deflecties.

Onbewuste issues met geaardheid in een persoon uiten zich meestal anders.

Hoe?

Zoals alle onbewuste issues. Door de standaardzaken: vluchten, vechten of bevriezen. Een rood hoofd krijgen als er over wordt gesproken, bevriezen dus. Uit het niets schelden op de TV of social media, vechten dus. Verslavingen, vluchten dus.

Of je overdreven druk maken om je onzekerheid met het andere geslacht?

Haha, je eigen issue? Dat alles betekent niet perse dat je geaardheid anders is dan je denkt, maar dat er verlangens zijn dat te onderzoeken.

Meestal betekent het dat je bang voor afwijzing bent. Omdat je jezelf afwijst voor wat werkelijk uit je zou komen. Als je dat zou onderzoeken.

Maar zoals ik altijd zeg, het is illusie in illusie in illusie. Met andere woorden, er is geen doel, er is geen uitkomst, anders dan een tijdelijke.

Dat betekent niet dat iets ‘niet waar’ is.

Ik noem het ‘een tijdelijke waarheid’. Helaas leest men dan vaak: oh, het is dus niet waar. Maar dat is niet wat ermee wordt bedoeld. Je komt altijd ergens uit, want je moet het ervaren. Pas daarna zie je hoe tijdelijk het is. Het is dus niet vrijblijvend.

Wat is niet vrijblijvend?

Zelfonderzoek. Fundamentele spiritualiteit. Het is fundamenteel. Dus per definitie niet vrijblijvend. De oude toestand, de status quo, zal in geen geval in stand blijven. Als je niets doet dan wordt het in de loop der jaren erger, als je het wel onderzoekt dan ga je door de mangel. Uitstel leidt niet tot afstel.

Als je geen enkele stap zet om het daadwerkelijk, in de praktijk, te onderzoeken blijf je in dezelfde, zichzelf versterkende toestand van ontevredenheid, stress zitten en weet je nog steeds niets omtrent dat issue. En dat was al een issue, sterker nog dat was de reden dat je mij opzocht. Maar dat laatste wordt snel weer vergeten als de verandering dreigt.

Het is niet voor niets dat wordt gezegd dat je ALLE dingen moet onderzoeken.

Ik snap ook wel dat je ergens moet beginnen. En wat is makkelijker dan te beginnen met dingen als geaardheid?

Kijk, als jij zegt dat je hetero bent of homo en er is niets wat op iets anders wijst, tsja, dan lijkt me dat niet iets om te onderzoeken.

Maar bij de geringste twijfel of ‘flitsen’ zou ik daar zeker eens naar kijken. Het kan namelijk veel rust geven voor de rest van je zelfonderzoek.

Als je bijvoorbeeld veel hetero relaties hebt gehad, betekent dat ook dat er veel mislukt zijn. Als je daarnaast ook niet weet of je huidige relatie wel bestendig is, of om die reden erg terughoudend bent met het aangaan van een nieuwe relatie, dan valt er wat te onderzoeken.

Als je op dat vlak al veel hebt onderzocht zoals de dynamiek van de opvoeding in relatie tot die relaties, maar dat nog steeds hetzelfde gebeurt…ja kijk dan eens naar geaardheid.

Of misschien zijn daar verborgen verlangens, schaduwkanten, die je tot nu toe tijdens geen van die relaties durfde te erkennen naar jezelf, laat staan te uiten naar de partner.

Sterker nog, onderzoek naar je geaardheid is een milde ingang voor je partner, mocht je een relatie hebben op het moment. Het breekt vaak met het grootste probleem binnen relaties, namelijk de monogamie. Maar op een redelijk veilige manier. In die zin, dat de partner zich niet direct ‘bedreigd’ hoeft te voelen.

In ieder geval minder dan dat je lukraak zegt seks met een ander te willen. Samen met je partner, of misschien zelfs alleen. Of het fijn zou vinden je partner seks te zien hebben met een ander. Wat denk ik voor de meeste mensen wel zo is trouwens.

Ja?

Je wilt van je partner alles zien wat er in zit. Zonder voorbehoud.

Maar als die partner dat niet wil?

Nou maak je wel erg grote stappen, haha. Eerst maar eens naar jezelf kijken.

Dat is trouwens ook zo’n misverstand: ego is zo geneigd om te ‘weten’ wat er dan allemaal gaat of moet gebeuren.

Terwijl er in eerste instantie alleen maar iets zal worden geuit. Iets waarvan jezelf niet eens de uitkomst of exacte invulling weet.

Ik ken vele voorbeelden van iemand die in een gesprek of cursus bepaalde verlangens bekende, maar het niet durfde te uitten naar de partner. Wegens de angst voor afwijzing, of zelfs beëindiging van de relatie.

Doen ze het wel, uitten ze het wel, dan blijkt het altijd anders te zijn. Sommige partners stonden te juichen in de kamer.

We zijn zo gevangen in dat monogame idee. De ander MAG niet eens iets noemen wat daar zelfs maar in de verste verte aan tart. Op straffe van vernietiging van het partnerschap. Dus dan doet die ander het maar niet. Op welk vlak dan ook.

Flitsen, gedachtes, en uitingen daarvan kunnen op zoveel dingen wijzen. Misschien stroomt er wel iets niet tussen de partners op een heel ander vlak. Een uiting over verlangens zoals net genoemd kan dan juist openheid creëren waarbij het weer gaat stromen. Doordat het open wordt gebroken.

Ik had een lijst met vragen, maar we rollen gewoon van het een in het ander! Haha.

Ja, dat zul je altijd zien. Maar je had vragen over het Patriarchisch Model en de opzet van de cursus met de bdsm intake? Wat hier toch enigszins bij aansluit.

Ja inderdaad. Dan doen we die maar eerst.

Nou dat hoeft niet hoor. Wat in het vaatje zit verzuurt niet. Je begon met overtuigingen en normen en waarden. Heb je daar nog vragen over?

Nou.. ja, een samenvatting misschien?

Ok, we hadden het net over onderzoeken of er een issue is. Een issue is een uitingsvorm van een onproductieve overtuiging of aangeleerde normen en waarden. Allemaal onbewuste, behoorlijk absolute, waarheden van anderen.

Wat je onderzoekt is of er overtuigingen of aangeleerde normen en waarden debet zijn aan de issue. Het antwoord is uiteraard ja. Maar dat dat altijd zo is, zeg maar de erkenning daarvan, ook daar zul je in het begin nog veel tegen vechten.

Makkelijker is om te kijken wat je dan liever wel doet, wat je nu niet doet. Of andersom, dat je stopt met wat je nu nog wel doet.

Bijvoorbeeld fouten erkennen naar jezelf of een ander. Iets wat je misschien nooit deed en dan nu wel gaat doen.

Bij fouten erkennen zie je vrij makkelijk waar die ‘fouten‘ vandaan komen. Je ziet al snel dat de fout die je nu erkent en eerder niet, domweg is aangeleerd. Want waarom zou je een fout maken als het puur uit jezelf komt?

Het systeem zelf van ‘niet je fouten kunnen erkennen’ is trouwens een mooi voorbeeld van onbewuste overtuigingen. Dat is iets wat de meeste mensen hebben geleerd. Tenminste, niet letterlijk. Er is waarschijnlijk nooit iemand die tegen je heeft gezegd: je mag nooit je fouten erkennen! Nee, je hebt het om je heen gezien.

Bij je opvoeders, op school, bij vrienden, op TV, bij de bibliothecaresse. Noem maar op. Je hebt aangenomen, omdat je anderen niet anders zag doen, dat dat de manier is om te handelen.

Je noemt dat wel vaker, de ‘meeste’ mensen en bijvoorbeeld ook percentages. Maar als de meeste mensen jou iets hebben laten zien, is dat dan niet de beste manier?

Ja, uiteraard. Als je daarvan bent overtuigd. Zo is mijn vriendin heel slim als ze in de supermarkt moet kiezen tussen verschillende merken of soorten. Ze kiest dan het merk of de soort waarvan er nog maar weinig in het schap staan: “Want dan moet het wel lekker zijn! Als veel mensen het pakken.”

Zo zijn er ook vele restaurants in verschillende kwaliteits- (en prijs-) klasses. De meeste mensen gaan naar de goedkopere restaurants. Nou, als jij daar happy van wordt, moet je dat zeker doen. Oftewel, als er geen enkel signaal is in je systeem, omgeving of gevoelsleven dat er iets niet stroomt…. Tuurlijk!

Het zou wel heel erg égo zijn, als ik die mensen hun plezier en geluk niet zou gunnen, haha!

Je hebt geen idee hoe jaloers ik altijd ben geweest op deze mensen! Nee, serieus. Het leek me altijd zo heerlijk als je je gewoon kan conformeren aan ‘wat de meeste mensen doen’.

Poeh, dat had me een hoop lijden bespaart. Haha.

Ok, ok. Dat is niet de doelgroep van onbestempeld. Ik snap het.

Nee.. haha. En ik vind het ook heel sneu aan de andere kant. Er spelen momenteel vreselijke zaken, die veel verder gaan dan iets wat we ooit als mensheid hebben meegemaakt. Onze vooruitgang van de laatste 200 jaar, in luxe en gemak, gaat ten koste van het enige dat ons voortbestaan mogelijk maakt, namelijk de planeet waarop we leven. Tenminste, de voorwaarden die het heeft geschapen om onze soort te laten bestaan.

En nu wordt het omgedraaid: wij kunnen er voor zorgen dat we blijven bestaan, zij het in afgeslankte vorm, door die vooruitgang. Want we hebben alle kennis en middelen nodig om ondanks de komende veranderingen te kunnen voortbestaan als soort.

De meeste mensen staan daar niet bij stil. En ja, ook dan hoor ik nog liever bij de ‘meeste’ mensen, maar ik kan niet anders dan dat meekrijgen. Puur door mijn interesse in wetenschap en ontwikkeling.

Wat is sneu dan?

Dat ze het nooit zullen zien aankomen. Wat zullen vele, vele mensen gaan lijden. Terwijl ondertussen een klein percentage zich aan het veiligstellen is, is het gros van de mensheid zich niet eens bewust van het daadwerkelijk consequenties.

Maar dit valt buiten de kaders van onbestempeld. Bovenal heb ik geen idee wat er mee te doen. Behalve dan met onbestempeld doorgaan.

Heeft dat nog wel zin dan?

Nee, maar het is net zo goed ‘niet zinloos’.

Haha, ik zie je kijken. Nu komen we bij de advaita, hè? Oftewel niet-twee. Het is net zo waar als dat het niet-waar is. Zoals ik eerder al zei, dat is voor het ego bijna onmogelijk te bevatten. Het vertaalt dat als ‘dat het niet waar is.’

Dus ja, het is waar dat alle onderzoeken wijzen op een drastische klimaatverandering, en dat dat niet meer is terug te draaien. Wat we ook doen. Maar het is ook niet-waar dat dat slecht is. Het IS.

En nog verder doorgevoerd is het weer niet waar! Bijvoorbeeld omdat er ondertussen aliens komen die het voor ons oplossen, of überhaupt de mensheid voor die tijd is uitgestorven. Of de aarde anderszins is vernietigd, letterlijk.

Het is een feit en dus ‘waar’ dat die onderzoeken er zijn, tenminste voor degenen die ze kennen of er over hebben gehoord.

Nog niet zo lang geleden heb ik een kort artikel geschreven over relativeren. Nou, de waarheid van de klimaatverandering en de daaruit volgende vernietiging van een deel van of de gehele mensheid zou toch wel een goede reden moeten zijn om nagenoeg alle andere ‘problemen’ te relativeren, niet?

Maar nog verder doorgevoerd… of zullen we daar maar niet naar toe gaan?

Waar naar toe? Verlichting bedoel je?

Ja.

Jawel, graag zelfs.

Ok, nog verder doorgevoerd is dat allang gebeurd.

Wat!? Die had ik niet zien aankomen, haha.

Wat dacht jij dan?

Ik dacht meer, nu zal hij zoiets zeggen als.. eehh… ja, dat het niet bestaat of zo. De aarde, de ik, de mensheid.

Haha, ja dat kan ook. Het is min of meer hetzelfde eigenlijk. Als alles al gebeurd is, dan bestaat er niets meer toch?

Wow… even denken…. ja inderdaad. Dan kan er niets meer gebeuren, dus kan er ook niets meer bestaan. Maar wat blijft er dan over?

Niets. Tenzij het nu gebeurd. Op dit moment. Dan is een antwoord als: “Alles, tot in de eeuwigheid’ ook mogelijk.

Haha, leuker kunnen we het niet maken wel moeilijker….haha.

Ja, ik ken je relativeringsartikel. Waarom heb je dit, het afzetten van iets kleins ten opzichte van iets veel groters, niet opgenomen in dat artikel?

Omdat ik in een ander artikel [Niets buiten jou, red.] min of meer dat al heb genoemd. Ook ben ik niet zo van de voorbeelden, want die leiden meestal ook maar tot overtuigingen. En nee, voor je het vraagt, de klimaatverandering is geen overtuiging. Het is een voorspelling, maar dan zo eentje als de voorspelling dat als je omhoog springt je weer terug valt.

Plus ik gebruik het nu niet als voorbeeld. Zit ik mezelf nu te antwoorden? Haha.

OK, haha. Maar wel duidelijk. Ja het Patriarchisch Model. En BDSM. Ik was zelf niet zo bekend met BDSM behalve dan iets met leer en zwepen en fifty shades, tenminste van horen zeggen. En natuurlijk aan een bed vastknopen wat je regelmatig in films ziet. Voor dit interview heb ik wel wat filmpjes opgezocht. Het is niet altijd makkelijk om te zien.

Ja, je kunt je als leek er weinig bij voorstellen, he? Waarom mensen dat doen.

Nee, dan zie ik bijvoorbeeld een vrouw vastgebonden eerst flink met een zweep geslagen worden en dan later vastgebonden op een soort bok door twee mannen geneukt worden. Een in de mond en de andere in haar anus. Nou.. nu ik dit zo zeg klinkt het toch wel weer makkelijker te begrijpen, haha.

Haha, het probleem is dat het zo ontzettend divers is. Je pakt de standaard seks, wat bdsm’ers trouwens ‘vanilla-seks’ noemen, en je vult het oneindig aan met andere handelingen. Het heeft bijvoorbeeld ook zeker exhibitionistische kanten. Openheid. Biseksualiteit kan er in voorkomen.

Maar bovenal is het overgave. Schijnbaar gedwongen overgave. Jezelf laten zien. Voor een vrouw is die vorm van openheid soms een verademing, want ze hoeft niets te doen, behalve dan het aan te gaan. Toestemming te geven, met kaders. Vervolgens staat ze in haar grootste kracht: seksualiteit en verleiding.

BDSM is veel meer geformaliseerd dan waar leken bij stil staan. Dat maakt het juist veilig. Terwijl de eerste reactie juist meestal een is van onveiligheid.

Er komt van alles naar boven als je het ziet voor het eerst. Veel oordelen waarschijnlijk. Aannames. Kortom, allemaal onbewuste overtuigingen. En die komen helemaal naar boven als je het zelf gaat doen. Daarom is het zo krachtig in zelfonderzoek.

Het is moeilijk om niet te denken: “Oh jee, daar wordt iemand misbruikt!” Terwijl ik begrijp dat er niets gebeurt wat niet is afgesproken?

Ja. Dat is de zogenaamde consent. Consent is de toestemming van de sub aan de dom om dingen met haar te doen. Voor nu beperken we het even tot een man-vrouw spel. De zogenaamde sublijst is best lang. Daarop staan alle elementen die de dom kan aanbieden. De sub geeft daarop aan wat ze wel of niet wil en in welke mate.

Maar jij gebruikt het als intake voor vrouwen voor de cursus. Je hebt wel een en ander toegelicht in de inschrijving. Zou je nog eens willen uitleggen waarom? En wat het Patriarchisch Model daarmee van doen heeft?

Ik bied ook de cursus aan zonder intake, hoor.

Vooral was het voor mij belangrijk dat ik het opengooide. Omdat het nu uitgebreid is opgetekend inclusief onderbouwing en de functie ervan binnen zelfonderzoek, is het bespreekbaar geworden.

Voor mij was het de missing link. Er waren eerder zaken waar ik niet naar toe kon gaan, simpelweg wegens de eeuwenlange onderdrukking en misbruik van vrouwen. Daar wil je niet eens bij in de buurt komen als man. Al helemaal niet meer in het #metoo tijdperk.

Laat staan om daadwerkelijk bloot of seks te gebruiken in een wat al snel gezien wordt als leraar leerling verhouding. Wat voor mij onzin is omdat het om volwassen mensen gaat en ik me niet opstel als doktor of psycholoog of anderszins als formele hulpverlener. Maar er zijn voldoende voorbeelden waar een dergelijke verhouding, zelfs al is die niet formeel, toch uitgelegd wordt als misbruik. Als daar seks bij komt. Oftewel je moet op eieren lopen.

Vooral ook omdat seks zo enorm gekoppeld is aan relatie. Seks buiten relatie is ‘verboden’ en dus ‘fout’. Althans dat is de indoctrinatie van het Patriarchisch Model. De vrouw is dan een slet en de man is dan een misbruiker, tenminste als ze geen relatie aangaan daarna. Die indoctrinatie gaat zover dat ze dat dan zelfs van elkaar kunnen vinden.

Dit systeem, als gevolg van het Patriarchisch Model, is in mijn ogen wat meegenomen moet worden in de #metoo discussies. Ik heb het niet over de daadwerkelijke zaken, maar over de discussies over ‘hoe nu verder’.

Als zelfbewuste man ben ik aantrekkelijk voor veel vrouwen. Ja, je kunt er om lachen, maar menigeen is zelf weggegaan omdat ze dat bespeurden in zichzelf. Omdat ze al een partner hadden, of omdat ik een relatie had. Dan stopt dus de kennisoverdracht.

Het zijn zulke diep ingesleten overtuigingen die voornamelijk te maken hebben met het Patriarchisch Model.

Het is overigens paradoxaal genoeg eerder zo dat een vrouw meerdere mannen zou moeten hebben in plaats van andersom!
Terwijl de indoctrinatie van Patriarchisch Model juist de angst voor het omgekeerde heeft ingepeperd! Dat elke man het liefst meerdere vrouwen heeft en gebruikt voor zijn genot.

Echt als je dat door hebt, die omkering, dan kom je niet meer bij van de idioterie van de mensheid op dat vlak.

Je ziet toch alle jongetjes achter hetzelfde meisje aanlopen, of andersom? Waarom zou hij of zij dan 1 moeten kiezen? Niemand komt dan vervolgens nog aan zijn of haar trekken. Daarbij dwingt het zowel mannen als vrouwen tot een onderlinge competitie. Puur door onze dierlijke oerinstincten, die mede debet zijn aan het Patriarchisch Model. Paradoxaal genoeg houdt het Patriarchisch Model dat tegelijkertijd in stand.

Totale waanzin toch? In de huidige tijd?

En heel onnatuurlijk. Maar ik moet oppassen met woorden als onnatuurlijk of natuurlijk. Men denkt dan vaak aan de biologie, of de mens van nature al dan niet monogaam zou zijn. Maar dat is helemaal niet wat ik bedoel en dat is ook helemaal niet relevant.

De bepèrking is onnatuurlijk. Opgedrongen.

Misschien waren bepaalde zaken ooit opportuun, maar dat is het niet meer. Overleving van de soort is niet meer afhankelijk van dat soort beperkingen. Daarvoor zijn er simpelweg te veel van ons.

Als nu bijvoorbeeld een miljard van ons besluiten om 10 minuten vastgebonden onder water te blijven als uitdaging, dan blijven er nog 6 miljard van ons over!

Sterker nog, juist die beperkingen van het Patriarchisch Model worden nu een risico. [Daarover later meer. red.]

Vrouwelijke seksualiteit is veel complexer dan die van de man. Alleen daaruit al volgt dat het logisch is dat een vrouw niet genoeg heeft aan één man.

Als een vrouw een man ziet waarvan ze denkt, oh die zou me weer wat anders kunnen laten zien en laten voelen, dan mag dat niet. Want dat kan alleen maar met een partner of met een potentiële partner!

En dat systeem is bedoeld om te zorgen dat zij juist niet aan haar trekken komt en dus zichzelf en haar kracht niet leert kennen. Oftewel, het systeem dat de onderdrukking van vrouwen mogelijk maakt. Door de ontzegging van haar machtsmiddel naar mannen. Namelijk haar monopolie op seks en verleiding.

Voor zowel het vrouwelijke als het mannelijke lichaam is seks een enorme opkikker. Stel je nu eens voor dat we elkaar daarmee helpen in plaats van bang voor elkaar zijn? Dat bijvoorbeeld aan het eind of midden in een drukke werkdag er een ontspanningsruimte is waar collega’s even een nummertje kunnen maken.

Wat zouden de mensen gelukkiger zijn. Het lichaam reageert zo fantastisch op seks. Het laadt zich op door ontlading.

Poeh, ja dat gaat wel heel ver.

Ja, en voel je al de voorbehouden? Wat is het eerste dat in je opkomt?

Ja, dat kan toch niet, dat is toch vreemdgaan?

Relatie dus. We noemen het makkelijk relatie, maar dat is niet wat we bedoelen. We bedoelen de MONOGAME relatie. Relatie is niet op zichzelf gedefinieerd. Het is altijd de ‘monogame relatie’.

Het begrip relatie bestaat niet los daarvan. En dat is het succesvolle aspect van het Patriarchisch Model. Mensen kunnen zich niet eens een wereld voorstellen waarin dat niet zou bestaan. Zo diep is het verankerd door dat Model.

Iedereen heeft daar last van, zowel de vrouwen als de mannen. Ook voor mannen is het enorm frustrerend. Een frustratie die we in allerhande uitwassen terugzien.

Het mannelijke is niet gebaat bij onthouding. Dat moet zich kunnen ontladen en vaak ook. Maar omdat elke vrouw gebonden is aan ‘seks binnen de monogame relatie’ is dat onmogelijk.

Probeer maar eens te bedenken waarom dat zo zou moeten zijn.

Vraag je dat mij?

Ja, probeer maar eens een of meerdere redenen te geven voor het ‘heiligheid van de monogame relatie tot de dood ons scheidt’ idee.

OK… stabiliteit, voor kinderen en … ehh kleinkinderen. Ja, de zorg voor kinderen, een vaste woonplek. Een omgeving van dezelfde mensen. Familie, zeg maar. Zoiets.

Precies. Tot zekere hoogte is stabiliteit nodig voor overleving van de soort. Hoe langer je elkaar kent, hoe beter je zou kunnen samenwerken. Maar dat heeft niet eens perse te maken met waar dit om gaat.

Een redelijk stabiele groep is toch ook prima? Als je dan een tijdje meer met de een op trekt dan met de ander, binnen zo’n groep lijkt me dat niet meer dan logisch. Maar dat staat ook weer los van seks.

Het lijkt me sterk dat een vrouw of man niet meer voor de kinderen wil zorgen als hij of zij met anderen seks heeft. Vooral sinds de komst van geboortebeperkende middelen is dat helemaal geen probleem meer. Oerinstincten op dat vlak hoeven dan ook niet meer uitgeleefd te worden.

We lopen qua gevoelsleven en systeem achter de feiten van nieuwe ontwikkelingen aan.

Over het ontstaan van het Patriarchisch Model kunnen we heel veel zeggen en uitgebreid discussiëren. Misschien dat er ooit goede redenen voor waren. Dat de mannen meer macht hadden dan de vrouwen. Iets met landbewerking en huizenbouw denk ik dan aan. Plus wat kleinere redenen en achtergronden zoals oerinstincten, veiligstellen van opvolging in combinatie met een lagere levensverwachting.

Maar het is nu niet van belang meer.

Maar we voelen nog wel jaloersiteit toch?

Ja. Maar dat is toch geen argument voor het Patriarchisch Model? Integendeel. Het volgt er juist uit.

Het kernwoord van jaloersiteit is ‘tekort’. Oftewel angst voor tekort. Angst voor een tekort aan seks, liefde, middelen. Leidend tot vervelend en bezitterig gedrag. Het wordt vaak geprojecteerd in relaties op de partner.

Uit eigen ervaring weet ik dat als je het idee van Patriarchisch Model laat varen dat het snel went, hoor. En dat jaloersiteit slechts wijst op eigen onhebbelijkheden, op eigen onproductieve overtuigingen.

Daarnaast zijn er zoals gezegd nog wat oerinstincten die een rol spelen. Die nog te maken hebben met de overleving van de soort in een ongecontroleerde omgeving. Gelukkig kunnen we inmiddels met de rede oerinstincten zien voor wat het zijn.

Wat dan?

Oer – instincten. Het woord zegt het al. Oer als in ‘heel oud’ en instincten als dierlijk. De mens gaat er toch zo prat op dat het bewustzijn die kan overstijgen?

Dan moeten we dat ook doen. Bijvoorbeeld door het Patriarchisch Model te laten varen. Want dat wordt zo langzamerhand de doodslag voor de mensheid.

Ja, dat schrijf je ook al ergens toch? Wat is dan het gevaar?

Dat de veranderende omgeving op een groter nivo, zoals op aarde maar ook binnen ons zonnestelsel, met name de zon, en op den duur binnen onze melkweg vraagt om een veel snellere en bredere ontwikkeling van onze kennis en de hoogwaardige benutting van middelen, dan tot nu toe.

Het ontstaan en de opbloei van onze soort, de homo sapiens, heeft in een zeldzaam stabiele omgeving plaatsgevonden. Uit alle onderzoeken blijkt nu dat dat een zeldzaam gegeven is.

Bijvoorbeeld is onze zon een ster uit de G-klasse. Uit onderzoek naar duizenden andere sterren uit die klasse blijkt dat onze zon extreem rustig is, en dat al miljoenen jaren. Er is geen gelijksoortige ster gevonden die zo rustig is. Een zeldzaam gegeven dus, dat eerder wel gaat veranderen dan niet.

De tijd begint te dringen om grote stappen te zetten. Mannen en vrouwen moeten elkaar leren helpen en aanvullen in plaats van als gescheiden machten tegen elkaar strijden, of proberen mee te doen met hoe het altijd ging.

Maar ik vraag me af of de volledige onderbouwing nodig is. Ik zal het toch niet kunnen bewijzen voordat het plaatsvindt. Dat is dan weer het voordeel van spiritualiteit. Het komt uit de mensen zelf, of het komt niet. Intuïtie om het aan te gaan is belangrijker dan een wetenschappelijke onderbouwing. Psychologie is voornamelijk statistiek dus je kan er niets tot weinig over zeggen omdat het er nog niet is.

Dat is trouwens ook een kracht van vrouwen.

Wat?

Om met complexiteit om te gaan op een intuïtief niveau. En, dit zal ook wel nieuw zijn: daarbij de ander onbewust of in sommige gevallen zelfs bewust, dwingend om het beste uit zichzelf te halen. Maar het wordt nu misschien wat te uitgebreid.

Ja inderdaad. Zullen we teruggaan naar de cursus?

Ja. Gewoon eens aannemen dat wat ik in gang zet misschien nog helemaal niet zo’n gek idee is? En van daaruit verder praten?

Ja, haha. Hoe ziet dat er uit? Tenminste, je vraagt vrouwen om minimaal twee bdsm sessies te doen. Hoe gaat dat in zijn werk?

Ik neem aan dat je alles hebt gelezen? Ook de aanmeldprocedure op meesterslaafjes.nl?

Ja.

OK, wat is dan precies je vraag?

Ehh nou ja, hoe ziet dat er uit. De vrouw komt hier en dan? Ja, je hebt het beschreven in het verhaaltje van aarzelslaafjes. OK, ehh, ja wat wil ik er dan nog meer over weten?

Ik denk dat je graag zou willen meekijken?

Ja.. oeps.. dat is het. Hahaha, inderdaad. Pfff… het lijkt me wel opwindend eigenlijk.

Knap dat je dat zegt. Nu weet je vast welke vraag je wilt stellen…

Ja, hoe is dat voor jou inderdaad. Opwindend?

Zie je wel, we komen er wel, haha. Ik kan mijn eigen seksbehoefte goed onderscheiden van mijn werk, ook al komen daar seksuele handelingen bij aan te pas.

Het is niet zo dat het me niets doet, maar ik heb niet het idee dat ik daar nog onvervulde verlangens heb die in de weg staan aan gecontroleerde sessies met een doel. Maar ik haal er wel degelijk ook energie uit.

Ik heb in mezelf bespeurd dat ik de meeste energie krijg als anderen dingen aangaan die ze nog niet zijn aangegaan. Seks puur voor de seks doet me niet veel, tenzij met mijn geliefde en/of in tantra.

Het idee bestaat namelijk dat elke man een continu tekort heeft op seksueel gebied. Door het Patriarchisch Model is dat ook vaak zo.

Maar iemand zoals ik die al lang niet meer door het Patriarchisch Model wordt beheerst, heeft dat continue tekort niet.

Als je de willekeurige man zou vragen of hij met twee vrouwen een keer seks wil hebben, dan zal acht op de tien dat als een droom zien die waarschijnlijk nooit in vervulling gaat. Ik heb alles al ervaren op dat vlak.

Hetzelfde geldt trouwens andersom voor een vrouw. Met twee mannen dus. Hoewel het voor haar in de huidige staat makkelijker zou zijn om dat te regelen dan voor een man. Maar vrouwen zijn wegens het eerder genoemde relatie idee heel terughoudend daarin.

Het kan veel doen voor je zelfvertrouwen, vooral voor mannen. En daarmee voor de productiviteit van de mensheid als geheel. Maar dat terzijde.

Omdat het idee dat elke man tekort heeft ook op mij wordt geprojecteerd, denken de meeste mannen, en vrouwen ook, dat ik het dan zou doen wegens… ja aanvulling van een tekort aan seks? Een projectie van hun eigen hunkering naar meer ervaring op dat vlak.

Ik heb ook wel cliënten gehad die de hele tijd het idee hadden en daar ook bang voor waren dat ik seks met ze wilde. Sommigen in extreme mate, vanuit een paranoïde stoornis, helaas.

Maar min of meer is dat een basishouding van een vrouw bij een aantrekkelijke man. Dat staat in mijn geval in de weg aan kennisoverdracht.

Uiteraard heeft een man de natuurlijke neiging om een vrouw te veroveren voor seks. Voor nu is dat zelfs nog een schaduwkant.

Dat mag je niet van jezelf erkennen als man, laat staan naar anderen. Het zit in de biologie besloten. Net zo goed als elke vrouw die neiging heeft met elke voor haar aantrekkelijke man.

Haha, je hoort nu gewoon iedereen denken: “Nee dat is niet zo. Ik hoef niet met iedere aantrekkelijke vrouw of man seks te hebben! Zo ben ik niet!”

Grappig he? Want dat is helemaal niet wat ik zeg. Ik heb het over een natuurlijke neiging. Dat is iets heel anders dan er continu op aansturen.

Ja inderdaad. Wat zit daar nog veel shit zeg.

Absurd veel. Als je er wat langer over nadenkt dan moet je toch vroeg of laat tot dat besef komen? Hoe absurd dit allemaal is? Het is peutergedrag. Het is alsof we onszelf willen beschermen tegen volwassen mensen! Terwijl we zelf volwassen menen te zijn!

Maar je noemt dat dat in de weg staat/stond aan kennisoverdracht. Hoe bedoel je? Heb je een voorbeeld?

Ja. Een van de pijlers van zelfonderzoek is openheid. Naar jezelf uiteraard, maar daarna ook naar anderen. Stel nu dat ik een cliënt op bezoek heb en we zouden het over ‘jezelf laten zien’ hebben. Dat heeft ook een letterlijke component. En ik zou bijvoorbeeld zeggen: durf je dan jezelf nu letterlijk bloot te laten zien?

Vanuit het basisidee dat alle mannen seks willen en daarvoor alles doen, is dat nog het enige wat die vrouw dan denkt. Dat ik dat vraag omdat ik seks zou willen met haar. En zij wil geen relatie met mij dus dan stopt het daar. Het is een no go area.

Terwijl het een van de belangrijkste gebieden is van zelfonderzoek, althans de kortste weg naar jezelf durven te laten zien. Want als je dat letterlijk durft dan heb je de strijd met je ego eigenlijk al gewonnen.

Wat doe je dan? Is het te doorbreken?

Hopelijk nu wel, nu ik het allemaal heb beschreven. Daarvoor was het heel moeilijk. Het is onmogelijk zelfs om te ‘winnen’ van overtuigingen die zo gebonden zijn aan angst. Vooral op dit vlak.

Nou is dit niet zo vaak voorgekomen, hoor. Maar bij iemand die ik al langer kende en helaas meer in de stoornis hoek zat, was dit altijd hetzelfde riedeltje. Ik heb een keer mijn vriendin erbij gehaald en nog een vriendin van ons. Beide hele knappe vrouwen.

Dan zei ik zoiets van, met deze vrouwen kan ik seks hebben wanneer ik maar wil. Hoe kom je er dan bij dat ik nu seks met jou zou willen hebben? Waar haal je dat vandaan? Dan houdt het contact al snel op.

Heb je dan nog contact met zo’n cliënt?

Nee, omdat ik niet stop met ze wijzen op hun angst, zullen ze zelf stoppen met het contact. Ze is laatst na een aantal jaar nog eens langs geweest voor old time sake of zoiets, mijn vriendin had haar uitgenodigd. Toen heb ik haar gewezen op mijn beeld van haar, wat betreft de stoornis, met links naar de psychologische beschrijving. Dat doe ik niet als ze nog cliënt zijn.

Waarom niet?

Omdat het niet relevant is. Ik werk met ze om ze te leren hoe ze bewust kunnen worden van zichzelf. En ik prik wel eens in wat overtuigingen en daaruitvolgende angsten en gedragingen. Wat het ook is.

Als een deel van dat gedrag valt onder een in de psychologie omschreven stoornis dan is dat toch nooit het volledige plaatje. Maar als ze niet meer bij mij komen dan kunnen ze met de omschrijving terecht bij anderen. En in ieder geval dat deel aanpakken.

Ik ben zelf meer van de holistische aanpak.

Holistisch?

Ja, lichaam, geest en ziel. En uiteindelijk bewustzijn en/of liefde. En van daaruit het vonkje tot een vlam brengen. De vlam van zelfonderzoek die zo lang als nodig brandend blijft. Er is altijd één groot ding dat in de weg staat om echt te beginnen. De hele cursus is soms nodig puur voor dat ene ding. En dan nog komen sommigen daar niet doorheen.

Waarom niet?

Omdat het zo heftig is. Zie de metafoor van de berg en de danszaal. In dat artikel.

En dat gaat altijd om seks?

Nee helemaal niet. Hoezo zeg je dat?

Oh.. nee, dan.. oh wacht.

Zeg je dat omdat we het eerder over seks hadden? En ik het voorbeeld van die stoornis noemde? Die stoornis ging over angst voor misbruik. Dus daarom noemde ik dat als voorbeeld. Omdat we het daarover hadden: het idee over mannen en hun kennelijke continue tekort aan seks.

Maar het is zeker niet zo dat dat ene grote ding wat aan de weg staat te maken hoeft te hebben met seks. Eigenlijk juist niet. Maar het uit zich ook in bloot en seks.

Het is de meest efficiënte manier om er bewust van te worden en het te doorbreken. Dat is de reden van de intake. Zodat ik ook daarmee kan werken in de cursus. Of dat het op zijn minst niet in de weg staat aan kennisoverdracht. Dat betekent niet dat bij alles maar de hele tijd seks plaatsvindt, of orgieën… wil je me dood hebben of zo, haha!

Er zijn vele manieren om aan jezelf te werken. Maar ik meen toch wel hiermee voor veel mensen in een behoefte te voorzien. Sommigen zien ook wel wat ik bedoel. Maar zelfs dan is de stap om het daadwerkelijk te gaan doen enorm.

[Deel twee van dit interview gaat over de vier werkgebieden van zelfonderzoek.]

Mis je vragen? Mis je antwoorden? Neem gerust contact op voor je eigen interview met Johan.

Meer interviews: Interview I