Dit is deel 1 in de serie Tien Jaar Verlicht. Een reeks van korte verhalen over het leven van iemand die ongeveer tien jaar geleden een verlichtingservaring meemaakte.
‘En valt het mee?’
Een vriendin vroeg me dit tijdens een etentje.
‘Mijn auto bedoel je? Die nog fossiel rijdt? Haha.’
Ik had geen idee wat ze bedoelde. Tenzij het ging over mijn huidige auto. Want we hadden het net over haar Tesla.
‘Nee, je verlichting!’
Het is inmiddels alweer tien jaar geleden, mijn verlichtingservaring.
Na een periode van een kleine drie jaar waarin ik, zoals ik later begreep, zelfonderzoek deed, nam ik een paar rigoureuze beslissingen en overkwam me iets vreemds.
Gelukkig had ik twee weken daarvoor daarover gelezen: verlichting. Dat als je zo een beetje door had waarom je hier was op aarde en überhaupt de aard van leven doorgrondde, dat je dan verlicht zou zijn.
Het begin van het boek was een feest der herkenning. Dat wat ik de drie jaar daarvoor had gedaan werd daar beschreven als zijnde ‘zelfonderzoek’. Verlichting zou dan een logische uitkomst daarvan moeten zijn, tenminste als je het diepgaand en behoorlijk pittig had aangepakt. Nou, dat had ik wel gedaan.
Dus dan was ik maar ‘verlicht’!? Ik gooide het te pas en te onpas rond: ik ben verlicht!
Maar niets bleek minder waar. Daar kwam ik twee weken later achter. Toen het daadwerkelijk plaatsvond.
Je weet het pas als het je ervaart. Dan is er geen twijfel meer mogelijk.
Daarna heb ik het boek verder gelezen evenals wat meer literatuur over dat begrip: verlichting.
Meer en meer kwam ik erachter dat op een enkeling waaronder mijzelf na, de meesten al lang, en sommigen al heel lang, daarmee bezig waren voor het ze overkwam.
Niet zoals ik…. die weliswaar bezig was met de aard van het leven en mijn plaats in de wereld/familie/maatschappij, maar anders. Bijvoorbeeld met spiritualiteit als een hiërarchisch verschijnsel met leraren en trainingen (vaak satsangs genoemd).
De vraag of het meevalt is moeilijk te beantwoorden. Simpelweg omdat ik er van tevoren geen voorstelling van had gemaakt. Zoals ik al zei: pas twee weken voordat het me overkwam had ik er wat meer over gelezen.
‘Ik had niet echt een voorstelling van tevoren. Maar vreemd is het wel. Nog elke dag!’
Het is in ieder geval niet zoals soms wordt voorgespiegeld: een continue staat van euforie of ‘high’ zijn, zoals mensen bijvoorbeeld met bepaalde drugs ervaren.
Dat was het voor mij wel de eerste dagen. Maar ook dan zie je al iets vreemds gebeuren. Hoewel je er nog erg om kan lachen.
‘Vreemd?’
‘Ja, maar als ik het vertel geloof je het toch niet, dus waarom zou ik?’
‘Ah toe nou, je kent me toch. Niets dan goeds voor jou mijn lieve vriend! Ook al heb je waandenkbeelden, haha!’
Waandenkbeelden, ja dat is een goeie. Tenminste als je een historie hebt van hallucineren of schizofrenie of weet ik veel wat voor achtergrond. Die heb ik niet. Geen bewustzijnsvernauwingen, geheugenverlies of hysterie als in manie. Geen drugs gebruikt. Wel alcohol. Maar niet in die periode.
En nog zie ik het continue. Dat hele vreemde waar ik het nu over heb. Het is overigens slechts één van de vele vreemde dingen die je overkomen na zo’n verlichtingservaring.
‘Ok….,’ zei ik quasi-verongelijkt. ‘Maar als ik dat vertel dan moet ik je misschien nog veel meer vreemde dingen vertellen,’ grijnsde ik mysterieus. ‘Misschien ook wel over jou. Dus… weet je het zeker?’
“Hahaha, grapjas, nou vertel me alles maar.’
Wat heel vreemd is en dat besefte ik al na een paar uur in die verlichtingservaring, is de verschuiving in het contact met andere mensen. De eerste uren was ik nog alleen, behalve dan tijdens een treinreis. En daar gebeurde al vreemde dingen, maar daarover later meer. Dit gaat over wat anders:
‘Het is alsof je je rol per persoon ziet en daar honderd procent naar handelt. Zonder de keus om het anders te doen!’
Als ik het op die manier zeg, dan klinkt het niet eens zo vreemd.
‘Wacht’ zei ze. Ze dacht na om te begrijpen wat ik nu eigenlijk zei.
‘Bedoel je dat je een rol speelt en dat die voor elke persoon die je ontmoet anders is?’
‘Ja.’ zei ik kort, want ik zag dat er nog meer vragen kwamen.
‘Maar.. ben je dan steeds iemand anders?’
Het is altijd mijn persoon, Johan. ‘It is I… Leclerc!’
En altijd gebaseerd op een uitkomst die leidt naar bewustwording.
‘Nee hoor. En het is voor bijna niemand te zien, tenzij je het weet. Ook verschilt het wel eens per ontmoeting.’
‘Denk maar eens na over wat je van me hebt gezien bij jou en bij anderen.’
Ze dook in haar geheugen.
‘Zie je het nu?’
‘Ehhh… verdomd! Ja, ik zie het!’
Ik zag dat ze het ‘zag’.
‘Maar…’ bedacht ze ineens. ‘Dat doet toch iedereen?’
‘Precies’, zei ik flink grijnzend, ‘vreemd hè?’
Schrijf je in voor de maillijst en krijg maar liefst twee
gratis twee e-boeken!
Ontvang regelmatig artikelen over Spiritualiteit & Zelfonderzoek via de maillijst van Onbestempeld. Je schrijft je hiermee in voor de maillijst, niet voor de cursus.
Je inschrijving verplicht je verder dus tot niets.
