Wat is spiritualiteit? Wat is zelfonderzoek? Wat is Persoonlijke Ontwikkeling? Over de lange weg naar, en de eerste stappen van zelfonderzoek.
Spiritualiteit begint… zoeken en zoeken…
Het begint met een probleem: ‘iets’ voelt niet lekker voor mij. Ik heb voor mezelf duidelijk hulp nodig, en die zoek ik op. Het liefst alleen. Het is mijn zoektocht, dat gaat niemand wat aan. Ik lees boeken, zoek eindeloos op internet. En als ik er al over durf te beginnen, desnoods verbloemend over wat me echt dwars zit, pik ik graantjes mee in gesprekken met mijn collega’s, vrienden, kennissen. Misschien zelfs in gesprekken met mijn familie.
Ik hoor en lees van alles, ik krijg goede raad. En veel wil ik niet horen.
“Dat geldt niet voor mij.”
“Dát is niet mijn probleem, volgens mij is dat eerder jouw probleem,” denk ik dan.
“Dat heb ik al gezien, dat is niet op mij van toepassing.”
“Nee, daar heeft het niets mee te maken.”
“Oh dat! Dat heb ik allang opgelost.”
En ik zoek verder, naar mijn eigen pad. Ik ben al jaren bezig… ik heb zoveel geprobeerd. En soms helpt het even. Dan later denk ik, wat heeft het me nu gebracht?
En al die tijd ben ik bezig met de weg naar het pad. Terwijl ik denk dat ik er al op zit.
Mijn lichaam, mijn verstand, mijn kennis, mijn gewoontes, mijn totale wereldbeeld zegt me namelijk dat dat pad niet bestaat, of niets oplevert, of flauwekul is. Mijn lichaam biedt ontzettend veel weerstand. Mijn verstand biedt me duizend-en-één redenen… nee, mijn verstand biedt mij een miljard redenen om dat pad niet te nemen. Mijn emoties zijn me de baas.
Ik wordt boos op die betweters, op mezelf, dat ik het kennelijk maar niet snap. Verdrietig. En moe, zo moe van dat keer op keer in kringetjes draaien. Weer vechten, misschien iets nieuws proberen, een andere oplossing… zou dat het dan zijn? En ik kan weer even verder. Er weer een tijdje tegen aan. Ik stel het weer uit.
Nee, nu kan ik niet anders meer. Ik heb geen keuze. Zo moe, zo moe, zo moe.
Ik neem een BESLUIT, uit het diepst van mijn tenen: niets en niemand gaat mij nog vertellen wat ik moet doen! Niemand gaat nog voor mij bepalen wat ‘waar’ is of ‘niet-waar’!
Spiritualiteit IS Zelfonderzoek IS Persoonlijke Ontwikkeling
Wanneer ik na al die jaren van zwoegen en afzien en lijden, eindelijk begrijp wat me te doen staat… vind ik rust. En kan ik beginnen. Ik word meer en meer bewust van mij. En daardoor kan ik nu doen wat voor “mij” is. De spiritualiteit die ik buiten mij zocht blijkt maar op een plek te zitten: in mij!
En nu heb ik het door: mijn lichaam, mijn emoties en mijn waarnemingen sturen mij namelijk boodschappen. Dat deden ze altijd al, maar deze boodschappen voel ik nu pas werkelijk. Ik wuif ze niet meer weg. Niet zoals ik zo lang heb gedaan.
Ik ben dankbaar voor elke boodschap, want dan kan ik weer groeien.
En het is niet makkelijk, elke stap op het pad is een hobbeltje soms, en een grote hobbel een andere keer. Maar nooit, nooit meer wordt het zo erg als die enorme hobbel die ik moest nemen om eindelijk te beginnen!
Nu kies ik zelf wanneer ik de hobbel neem. Want ik ben bewust dat er een hobbel is, en in welke richting ik “het moet zoeken”. Ik heb rust, vertrouwen en vrede op het pad… MIJN pad, MIJN onderzoek…. MIJN SPIRITUALITEIT en dat voelt heerlijk!
Want ik weet hoe lang het duurt en hoe moeilijk het was om daar te komen.
Kijk hier voor de Cursus Spiritualiteit & Zelfonderzoek in de Praktijk
